0 0 0000

Yolun sonuna yaklaşırken

Başbakan Tayyip Erdoğan, Kanal-7'deki 'İskele Sancak' programında Mustafa Karaalioğlu'na, Hrant Dink suikastı ile cumhurbaşkanlığı seçimi arasında irtibat kurmayı yanlış bulduğunu söyledi. Kendilerine ulaşan istihbarat bilgileri üzerine yaptıkları 'kurmay' değerlendirmesi böyle demek... Ben ise iddiamda ısrarlıyım: Yeni cumhurbaşkanı seçilene kadar, Türkiye'de, kalbimizi küt küt attıracak hayli muhataralı günler yaşanacak...

Bunun sebebi çok basit: Cumhurbaşkanlığı 'devlet' ile 'millet'in tam kesişme noktasını teşkil ediyor; 'devlet-millet' ayrılığından çıkar sağlayan çevreler ile kendilerini 'devlet' yerine koymaya alışmış odaklar açısından, Ak Partili bir cumhurbaşkanı, yolun sonu anlamına geliyor. O çevreler ile o odaklar buna izin vermemek için ellerinden geleni yapacaklardır. Gidişi durdurma amacıyla kullanabildikleri her şeyi ve herkesi cepheye süreceklerine hiç kuşkum yok.

Ülkeyi karıştırıp sonuç almanın belli başlı iki yöntemi var: Siyasî cinayetler ve kitle eylemleri... Geçmişte, hemen her nâzik dönemde, hassas gelişmeler yaşanırken, bu iki yöntemden biri derhal devreye sokulmuştu. Bizim insanımıza 'husumet' ve 'kindarlık' gibi kötü huylar yakışmaz; ancak Alevi-Sünni çelişkisini vurgulayan nice kitle eylemi sahneye kondu kritik dönemeçlerde, nice civan ideolojik hesaplaşmalara kurban edildi.

Eşkıyanın ne yapacağının belli olmadığı bir ülke burası...

Yapılması gereken, eşkıyanın var olduğu değerlendirmesi üzerine oturan tedbirler almaktır. Cumhurbaşkanlığı seçimiyle Hrant Dink olayı arasında doğrudan bir ilişki bulamasa bile, hükümet, siyasî suikastları ve kitle eylemlerini önleme amaçlı tedbirler almak zorunda.

Gelişmeleri yanlış değerlendirmiyorsam, hükümet, bugüne kadar pek görmeye alışık olmadığımız türden bir kararlılık sergiliyor; 'ipin ucu' edebiyatıyla vakit geçirmek yerine sonuç getirecek ataklar yapıyor. Trabzon'da, ilin en üst düzey iki temsilcisine aynı gün işten el çektirilmesi ve yerlerine derhal yeni yetkililerin gönderilmesi bu kararlılığın bir göstergesi...

Ülkemizde alışıldık tavır devlet görevlilerinin üzerine toz kondurmamaktır; hatalı olsalar bile... Oysa, özellikle terörün başını gösterdiği ortamlarda, hatalı davranan, hatta davranışı hatalı olmasa da hatalı davrandığı algılamasına muhatap görevlilerle sonuç almak mümkün değildir. Ortamın oluşmasından doğrudan sorumlu olan yetkililerin, sorumluluklarını hatırlatacak tarzda davranabilmesi işin doğasına aykırı bir defa; son bir yıl içerisinde görülen ve toplumu derinden sarsan üç siyasî eylemin engellenememesinin en önemli sebebi budur.

Hükümetten daha büyük bir kararlılık beklemek hakkımız...

Son bir yılın siyasî cinayetleriyle sınırlı bir soruşturma yeterli olmaz; daha geriye gitmekte yarar var. 1990 Ocak ayında Prof. Muammer Aksoy'la başlayan süreçte çok değerli aydınımızı kaybettik; sonunda bir grup insan bütün suikastlardan sorumlu tutularak dosyalar kapatıldı. Bırakın kamuoyunu, cinayette hayatını kaybedenlerin aileleri bile sonuçtan tatmin olmuş değil. Bu dosyaların hepsi yeniden açılmalıdır.

Bizdeki türden olaylarla karşılaşan ülkeler, özel yetkilerle donatılmış bir 'Kamu Güvenliği Bakanlığı' oluşturup eğilip bükülmeyeceğine inanılan bir kadroyu göreve getirdi. Siyasî suikastlar ve kitle eylemlerinin dosyaları, bir bütünün halkaları oldukları görüşüyle, yeniden gözden geçirildi ve sonuca ulaşıldı o ülkelerde. Bizde de aynısı neden yapılmasın?

Yolun sonuna yaklaşırken Yunus Emre'yi hatırlayabiliriz: “Dağ ne kadar yüce olsa / Yol onun üstünden aşar.”

yenişafak

Bu yazı 656 defa okundu.