0 0 0000

Bu değil halkı, kendini bile tanımamaktır!

Hatırı sayılır bir eğitim ve kültür düzeyine sahip, Cumhuriyet’in laiklik ve modernleşme projesine sımsıkı bağlı bir grup tanıdıkla yolculuktayım. Bir yandan da havadan sudan, sanattan, kültürden konuşuyoruz. Laf dönüp dolaşıp güncel siyasal-sosyal gelişmelere geliyor. Tabii “türban sorunu”na ve türbanlılara kadar uzanıyor.

Bu konu yüzlerinin buruşmasına neden oluyor. Sevmediği bir yemeği bitirmeye zorlanan küçük çocuklara benziyorlar o an.

Dikkatimi çekiyor; türban gerçeğini bir inanç kavrayışı ya da sosyal bir fotoğraf olarak değerlendirmeye bile yanaşmıyorlar artık.

En küçük bir fikir yürütmeye kalkışmak yerine hep bir ağızdan şöyle soruyorlar: “Varoşlardaki kızlara türban taksınlar diye ne paralar ödendiğini bilmiyor musun sen?”

Önce küçük bir travma geçirip şaşkınlıkla “yani türbanlılar size göre bir nevi paralı askerler mi?” diye soracak oluyorum. “İnanç” diyorum, “yorum” diyorum; “yahu, bu kadar geniş bir toplumsal kabul ve olgu karşısında” diyerek uzun bir konuşmaya giriş yapıyorum ki... Beni fena halde küçümseyen bir gülümsemeyle “işin içinde para olmasa, çıkar olmasa olay bu noktaya kadar gelir miydi?” diyerek konuyu kapatıyorlar.

***

Bir başka gün...

Bir grup arkadaş oturmuş sohbet ediyor, bir yandan da demli çaylarımızın tadını çıkartıyoruz. Muhabbetimizin gündelik hayattan uzaklaşıp derin sulara açıldığını gören yan masadakiler de aramıza katılıyor. Yeni gelenler koyu muhafazakâr ve dini hassasiyetleri yüksek siyasal görüşlere sahip.

Laf sonunda yine siyasete geliyor.

“Cumhuriyet mitingleri”ni konuşuyoruz.

Bu mitinglere katılanların samimi coşkusunu konuşuyoruz. “Türk modernleşme projesi”nin bütün eksik gediklerine rağmen başarılı olduğunun altını çizmeye kalkıştığımda muhafazakâr arkadaşlar itiraz ediyor.

“Bu mitinglerin arkasında büyük para var” diyorlar. “O kadar para döküldü ki bu kadar kalabalığın toplanması normal.”

“Yahu diyelim ki öyle! Ama bayrağını kapıp alana giden insanları bu kampanyalara dökülen para ne ilgilendirir?” diyecek oluyorum. Dünyadan habersiz bir çocuğa bakar gibi bakıyorlar bana.

***

Sevgili okurlar, iki ayrı dünya görüşünden, iki ayrı sosyal kesimden bir grup insan manzarası getirdim önünüze.

Ancak bu iki farklı grup, ne garip ki bir noktada müthiş bir ortaklığı paylaşıyor.

İkisi de bu ülke insanının kendine ait bir inanç ve fikir dünyasına sahip olabileceğine katiyetle inanmıyor. Fikirler, inançlar hep bir çıkar karşılığı “zerkediliyor” onlara göre...

İkisi de yaşam tarzlarımızın, gündelik tercihlerimizin samimiyetine inanmıyor. Ya kandırılıyoruz ya da satın alınıyoruz...

***

Bakıyorum da...

Mürekkep yalamış koca koca insanlar. Aralarında köşe yazarları falan da var. Akılları sıra halkı da, ülkeyi de yakından tanıyorlar!..

Onlara kalsa...

Paranın kölesi olmayan neredeyse tek Allah’ın kulu kalmamış bir ülke Türkiye!

Sanki inançlar, kanaatler, heyecanlar, sevinçler, kederler, hepsi iki ekmek fiyatına el değiştirebilir şeyler!

Sanki bu ülkenin uzak ve yakın tarihi; gelenekleri, kültürü satışa çıkmış da parayı bastıranın elinde kalmış!

Bilmiyorum artık... Acaba bu türden siyasal-sosyal tezlerini gerçeğin ta kendisi sanan veya öyle sunan arkadaşlar kendilerine biçtikleri zekâ ve kültür düzeyinin düşüklüğünün ne zaman farkına varacak?
 
Vatan

Bu yazı 1,405 defa okundu.