0 0 0000

Gazeteci mazeteci değiller

Sevgili Oray... Belli ki Zülfü Livaneli durmuş durmuş, Deniz Baykal’dan intikamını almak için en uygun günü kollamış, hem yere düşene bir tekme de o savurdu, hem de kendini kamuoyuna hatırlattı, ne güzel...

Sevgili Oray, “Baykal istifa” ve “CHP nasıl kurtulur” tatavası, bu seçimde rezil kepaze olan Babıali kaşalotlarına mükemmel bir “konu saptırma ve gündem değiştirme” olanağı sağlıyor, bu da güzel. Hepsi zeytinyağı gibi üste çıktı, bir de edepsizleniyorlar, bu daha da güzel.

Fakat sevgili Oray, şu “gazeteci olmayan köşe yazarları” meselesi, beylik deyimle “kanayan bir yaradır”...

Eskiden köşe yazarlığı diye bir kavram yoktu, ona “fıkra yazarlığı” denirdi, ve bu bize ortaokulda, altmışlı yılların başlarında Türkçe hocamız tarafından bir “yazı türü” olarak öğretilmişti. O zamanların gözde örnekleri de elbette Burhan Felek, Refii Cevat Ulunay, Bedii Faik falan... Sizin kuşak Kadircan Kaflı’yı da bilemeyecektir, çok ünlü ve etkili bir imzaydı.

Önceleri bu işi “edipler” yaparlardı, öyle ya, bir yazı türü olduğuna göre... Cevat Fehmi Başkut ilk aklıma gelendir. Haldun Taner’in bile bir dönem Tercüman gazetesinde başyazar olduğunu bilir misin?

Meslekten gazeteciler de onlardan hiç aşağı kalmıyorlardı ama... Zekeriya Sertel’den başla, Naci Sadullah, Vâlâ Nurettin, Ecvet Güresin, İlhan Selçuk, şimdilerde kimseciklerin hatırlamadığı, gençliğimizin çok ünlü ve çok önemli ismi İlhami Soysal, daha sonra Teoman Erel, say sayabildiğin kadar.

Habercilikten gelip yazarlığı deneyenler de vardı, Örsan Öymen gibi, edebiyata açılmaya çalışanlar da, örneğin Çetin Altan, Refik Erduran, edebiyatçı kimliğini piç edip gazetecilikte karar kılan da, örneğin Attila İlhan... Basına üniversiteden atlayanlar vardı, Mümtaz Soysal, Uğur Mumcu.

Politikaya demir atanlar da olmuştur, Bülent Ecevit, Ahmet Tan, hem mesleği hem politikayı harmanlayanlar da, Metin Toker falan.

Sırf yönetici oldukları için “yazarlık da yapmak zorunda kalanlar” vardı, diyelim Abdi İpekçi, diyelim Ertuğrul Özkök.

Fakat ne oldu bilir misin Oray? Babıali patronları, köşe yazarlarının “patronu da gazeteyi de aşan” gücünden rahatsızlık duymaya başladılar.

Tıpkı Turgut Özal’ın “sarı basın kartının etkinliğini kırmak için” ota boka sarı basın kartı dağıtmaya başlaması gibi, patronlar da bir “köşe yazarı enflasyonu” yarattılar. Böylece yazıların kalitesi düştü ama köşe yazarlarının tekeli de kırıldı.

İşte, “gazeteci olmayan gazeteciler dönemi” de böyle başladı.

Önceleri emekli memurları denediler. Ne kadar büyükelçi, banka müdürü, Şura-yı Devlet azası falan filan eskisi varsa, bir de baktık, yazı yazıyorlar. Yazıyorlar da yazamıyorlar ama, zarar yok!

Hani, bazı emekli paşaların, çok ilgisiz bazı büyük şirketlerin yönetim kurullarına girmeleri gibi bir şey...

Bu kesmeyince, magazin dünyasına yöneldiler.

Gazete köşelerini, mankenler, şarkıcılar, türkücüler, aktrisler, Emin Çölaşan’ın deyimiyle “esmer ve sarışın bombalar” kapladı.

Örneğin esmer bomba İclal Aydın çok fazla başarılı olamadı ama “bizim zamanımızın” sarışın bombası Pakize Suda, birçok “meslekten” gazeteciye parmak ısırttı.

Eh, bu kadar güzel kadının yanında benim gibi tipsiz herifler de birşeyler yapmaya çalışıyorlar işte...

Bırak haber tutmayı, haber gizlemeyi, “manipülasyon” yapmayı, amigoluk etmeyi, biz bu piyasada “falanca süpermarkette imza günüm var, mutlaka beklerim” reklamı yapan da gördük, “şu gün şurada konserim var, yeni albümüm de çıktı, gelmezseniz, almazsanız vallahi darılırım” bezirgânlığı edeni de. Bundan utanmadılar ve sıkılmadılar.

Sevgili Oray, Zülfü Livaneli dostumuz “türkücülükteki başarısı ve de Zafer Mutlu’yla arkadaşlıktaki başarısı” sayesinde köşe yazarı olmuştur. Daha sonra roman yazarlığı, belediye reisliği, milletvekilliği, parti genel başkanlığı, kerameti kendinden menkul kültür elçiliği gibi alanlarda da şansını denemiştir. Bir koltukta taşınan bunca karpuzun da düşmesi ve çatlaması kaçınılmazdır.

Böyle böyle, “ortaokul mezunu bakan” gördüğümüz bu ülkede ilkokul mezunu köşe yazarları da doğmuştur, lise ikiden terk köşe yazarları da.

Oraycığım, bu memlekette İbrahim Tatlıses de köşe yazarı olmuştur, Deniz Akkaya da.

Bunlarla Livaneli arasındaki fark bir “nitelik farkı” değildir. “Nicelik farkına” gelince... O da tartışmaya açıktır en azından.
 
Akşam

Bu yazı 865 defa okundu.