0 0 0000

Senin vicdanın rahatsa sorun yok!

Takarlar... TÜSİAD’a üye olursan, ‘İyi ki 12 Eylül oldu’ diye yazılar yazarsan, geleneksel Ramazan’a saygı davranışından ‘mahalle baskısı fotoğrafı’ çıkarırsan, ‘demokrasi’ diyenleri ‘azgın’ ve ‘despot’ olmakla suçlarsan, durup durup ‘her şey hukuktan ibaret değildir arkadaşlar’ türünden vecizeler yumurtlarsan...

Hem de nasıl takarlar.

Söylemesi ayıptır, bende de oluştu bu takıntı.

Belki de onu ‘insan’ suretinde resmedemediğim, benim için bir ‘hayal kahraman’ olduğu için.

Hiç sahici değil gibi.

Hiç böyle biri yaşamıyor gibi.

Bir zamanlar birlikte ‘Yazı’ dergisini çıkarttıkları en yakın arkadaşı Enis Batur onun için ‘Bende kirlilik duygusu yaratıyor’ demişti.

Kirlilik duygusu...

Hiç tanımam etmem... Çok para kazansın, çok mutlu olsun, bütün Doğan Grubu iştiraklerinde söz ve hisse sahibi olsun ama, bende de ‘hüzün’ yaratıyor.

Üzülüyorum.

Aslında bana ne, ne hali varsa görsün, değil mi?

Hayır, üzülüyorum.

Kaç yıl oldu hatırlamıyorum; Yeni Binyıl gazetesinden Hülya Ekşigil, bununla bir röportaj yapmıştı. Güzel bir röportajdı.

Soruyor Ekşigil: ‘Sizin yakın arkadaşınız var mı?’

Doğru cevap ‘yok’ olacak ama bizimki lafı dolandırıyor: ‘Büyük bir gazetede bu işi yapınca, fincancı dükkanındaki fil gibi birçok şeyi çok kırıp döküyorsunuz. Yakın arkadaşlıklarım kaldıysa, benim değil onların sayesinde olmuştur. Bu meslekten ayrıldıktan sonra onların kıymetini daha çok bileceğim.’

Ertuğrul Özkök’ün yakın arkadaşı yok.

Ne feci akıbet...

Daha da kötüsü, hiçbir şeyden etkilenmiyor, hiçbir eleştiri vicdanında makes bulmuyor. Şöyle diyor: ‘Buna ister kaşarlanma deyin, ister yaralarla yaşamayı öğrenme... Artık hiçbir eleştirinden etkilenmiyorum. Kendimi bir tür psikolojik korumaya aldım.’

Bu kadar ucuz mu?

Hiçbir sorumluluk alma, işin içinden sıyrıl.

Bu kadar kolay mı?

Bugün bizimle birlikte tankın üzerine çıkacağını söyleyen Ertuğrul Özkök’ün gazetesi, bir zamanlar TBMM komisyonuna ifade vermeyi reddeden, dolayısıyla JİTEM’le bağlantılı suç örgütlerini gizleme cihetine giden general ve yandaşlarını, irade-i milliyeye karşı ‘gerekirse silah bile kullanabilecek’ laik önderler olarak alkışlamıştı.

Gel gör ki, Türkiye’yi irtica belasından kurtaran laik önderlerden biri, emekli olur olmaz Cavit Çağlar’ın sonradan içi boşaltılan ‘Interbank’ına kapağı attı, diğeri ‘Türkbank yolsuzluğu’nun bir numaralı sanığı Korkmaz Yiğit’in danışmanı oldu.

Malum süreci ‘aklama’ misyonuna koşulmuş Ertuğrul Özkök, nedense ve ne hikmetse, bu ilişkilere ‘değgin’ tek satır yazmadı.

Bu kadar ucuz olmasa gerek.

Bir de özür borcu vardı, yanlış hatırlamıyorsam.

Bir ‘tüccar general’in direktifiyle hazırlanan ‘belge’ye dayanarak, iki meslektaşını (Cengiz Çandar ve Mehmet Ali Birand) suç örgütlerine hedef göstermiş, istemese de bir insan hakları savunucusunun kurşunlanmasına yol açmıştı.

Genelkurmay, bu belgenin varlığını kabullendi ve ‘dolaylı’ da olsa özür dileme yoluna gitti. Ama Özkök, aynı olgunluğu göstermedi.

Pardon, risk ortadan kalktıktan sonra yarım yamalak bir özür diledi ama, dilemese daha iyiydi.

Hadi diyelim ki artık kaşarlandın, artık yaralarınla yaşamayı öğrendin ve hiçbir eleştiriden etkilenmiyorsun.

Peki, ‘mahalle baskısı fotoğrafı’ konusunda vicdanını nasıl rahatlatacaksın?

star gazetesi

Bu yazı 1,109 defa okundu.