0 0 0000

İyi düşünün: Amerika’yı affetmeye hazır mısınız?

1 Mart tezkeresi ve meşum ‘çuval olayı’ndan sonra, Türk kamuoyunda yükselen ABD karşıtı ruh hali, şu sıralar daha mülayim…

Sebebi mâlum… PKK’ya yönelik operasyonlara verilen destek ve Başkan Bush’un terör örgütünün pozisyonunu “düşmanlıkla” niteleyen açıklamaları.

Bu havanın devlet ahvaline de hakim olmaya başladığı görülüyor.

Nitekim bugün (25.12.2007), Milliyet’de Fikret Bila, isim vermese de belli ki üst düzey bir yetkilinin görüşlerini köşesine yansıtmış…

Konunun önemini Sedat Ergin’de görmüş olmalı ki, konuyu manşete kadar büyütmüş; “Devletin zirvesi son hava operasyonuyla ABD'nin tavrında gözlenen değişimi stratejik önemde görüyor…. Devletin zirvesinde yapılan değerlendirmeye göre, 1 Mart tezkeresinin geri çevrilmesi ve ‘çuval olayı’ndan bu yana iki ülke ilk kez birbirine bu kadar çok yakınlaştı. ABD'nin tavır değişikliği ve somut işbirliğine yönelmesi bu olayların geride kaldığını gösteriyor.”

Devletin zirvesinin görüşleri böyleymiş… Acaba kamuoyunun, klişe tabirle ‘sokakta yürüyen adamın’ görüşleri de değişti mi?

ABD’ye bakış artık daha yumuşaksa da, “ikirciklenme” hali sürüyor bana göre.

Zira, bölgede Türkiye’den de toprak kopararak bir devlet kurulması ve gizlice terör örgütünün desteklenmesinde Batı'nın parmağı olduğuna inananların, bu keskin dönüşü anlamakta zorlanmaları normal.

En azından “hayırdır inşallah” dendiğini tahmin ediyorum. İşin içinde çapanoğlu aranması normal. Çünkü son 20 yıldır pimpirikli bir toplum haline dönüşmemiz boşuna değil.

Bu yüzden öküzün altında nasıl bir buzağı olabilir sorusunu ben de soruyorum…

Yine bugün Taraf Gazetesi’nde Yasemir Çongar’ın Irak Devlet Başkanı Talabani ile yaptığı söyleşi aynı nedenle ilgimi çekti.

Talabani, “PKK’nın silah bırakma işleminde Bağdat’ın veya ABD’nin hakem rolünü oynayabileceği”ni söylüyor.

Bana göre çok ilginç bir yaklaşım/öneri bu.

Hükümetin tam da bir af manzumesi ve dağdakileri indirme projeleri üzerinde çalıştığı, “silah bıraktırma” yollarını zorladığı, hatta bu konuda hassas olan toplum kesitlerinin hazmetmesini, alışmasını umduğu anlaşılan bir döneme denk gelmesi önemli.

“Hakemli” formül, ABD’nin PKK’nın tasfiyesi karşılığında istediği bir diyet olabilir mi?

Olaya içeriden de bakalım…

Terörün bertaraf edilmesinin iç politik dinamiklere de etkisi olacak. DTP’nin radikal söylemleri ve yöneticilerinin tutumunun ılımlı bir havaya hizmet etmediği belli.

Kaldı ki parti hakkında kapatma davası var.

PKK ile birlikte DTP de tasfiye olursa; yeni, ılımlı, demokratikleşme taraftarı, şiddeti tüm boyutlarıyla reddeden ve “muhafazakar” bir yeni Kürt partisi arayışları dillendiriliyor.

DTP’de bugüne kadar sesini “şu ya da bu nedenle” duyuramamış siyasilerin de bu partiye katılımının olası olduğundan söz ediliyor.

Nedir, kimdir, nasıldır ayrı konu ama bu olası parti için de PKK’nın “silah bırakması” önemli.

ABD Büyükelçiliği’nde gerçekleşen kahvaltıyı anımsayacaksınız.. Bu davete icap eden Kürt liderlerden biri kısa süre önce verdiği bir mülakatta bakın ne diyor; “Eğer niyet çözümse yapılacak belli; PKK tek taraflı ateşkes ilan eder, uluslararası kurullara başvurur, silahları bırakacağını söyler, gözetim talep eder.”

Nasıl?..

Harika bir tesadüf değil mi?

Taraflar: ev sahibi statüsünde Irak, gerçek sahip olarak ABD, bir de uluslararası resmi bir kurul!

Örgüt kime karşı silah bırakıyor? Türkiye’ye. O da masada!

Hadi, Ankara’nın terör örgütü ile masaya oturması gibi bir fantaziyi kaale almayalım.. Velev ki o “kurul” Birleşmiş Milletler oldu..

Yani BM “gözlemci” sıfatı ile Kuzey Irak’a geldi.

Sonra?

Türkiye bir daha Kuzey Irak’a müdehale edebilir mi?

Bu işin uzantıları o kadar belalı ki.. Saymakla bitmez.

Onun için yine soralım. ABD’yi affetmeye hazır mısınız?

Ya da daha doğru biçimde formüle edelim…

Batı’ya güveniyor musunuz?

Bu yazı 3,432 defa okundu.