0 0 0000

Boş bir beklenti yaratmak

Bu ülkede duygular zaman zaman aklın çoğu zaman da bilginin yerini alıyor ve bir bakıyorsunuz, aklı başında sayılan kişiler bile garip beklentilerin içine girmişler.

Bu ülkede duygular zaman zaman aklın çoğu zaman da bilginin yerini alıyor ve bir bakıyorsunuz, aklı başında sayılan kişiler bile garip beklentilerin içine girmişler.

Anayasa Mahkemesi'nin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı'nın Adalet ve Kalkınma Partisi hakkında açtığı davanın iddianamesinin iade edilmesi beklentisi işte bu çeşit bir beklentiydi.

Öyle bir beklenti yaratıldı, öyle lafazanlıklar yapıldı ki, mahkemenin iddianameyi kabul etmesi veya reddetmesinin davanın sonucu hakkında bir karine yaratacağı izlenimi doğuruldu.

Oysa sıradan bir işlem iddianamenin kabulü. Anayasa Mahkemesi'nin kendi kuruluş kanununa baktığınızda 'Parti kapatma davalarında Ceza Mahkemeleri Kanunu'nun uygulanacağı' söyleniyor.

CMK'ya göre yargılama süreci (kovuşturma süreci) iddianamenin kabulü ile başlıyor.
Peki mahkeme iddianameyi kabul veya ret için nelere bakıyor?
AKP davası söz konusu olduğunda bakılan şeyler basit: Savcı dava açmaya yetkili savcı mı, davayı doğru mahkemede mi açmış, iddianamesini usullere uygun mu düzenlemiş, vs.

Bazı yorumculara ve AKP çevrelerine sahte umut pompalayan kimi köşe yazarlarına göre 'Savcının delilleri çok zayıftı, o yüzden mahkeme iddianameyi reddedecekti.'

Oysa böyle bir ihtimal yoktu, çünkü mahkeme bu aşamada delilleri değerlendirmeye girmeyecekti. Girecek olsa yargılamaya gerek olmazdı zaten.

Nitekim dün Anayasa Mahkemesi doğal ve sıradan bir kararla, savcının iddianamesini oybirliğiyle kabul etti. Tek tartışmanın Cumhurbaşkanı Abdullah Gül hakkında siyaset yasağı istenmesi konusunda yaşandığı anlaşılıyor. Burada da mahkeme Gül hakkında böyle bir istemde bulunulabileceğine hükmederek son noktayı koydu.

Mahkemenin iddianameyi kabul etmiş olması AKP'nin iddianamede yazılı ithamlarla yargılanacağı anlamına gelir. Partinin kapatılması veya kapatılmamasına ancak ve ancak yargılamadan sonra karar verilecek.

Hakkında siyaset yasağı istenenler için de durum böyle; bu yasakların uygulanıp uygulanmayacağına, uygulanacaksa kimlere uygulanacağına da mahkeme karar verecek, henüz hiçbir şey belli değil, olamaz da.

Peki bütün bu basit gerçekler bilindiği halde neden mahkemenin iddianameyi reddedebileceği yönünde bir beklenti oluştu?
Bu beklenti hukuki belirsizliklerden ötürü değil, duygusal tepkilerden ötürü oluştu.

İzninizle psikiyatride 'Kara haber almanın beş aşaması' diye adlandırılan kavramsallaştırmayı hatırlatacağım.
Birinci aşama 'inkâr' aşamasıdır. Burada kara habere muhatap olan, örneğin kanser hastası olduğu haber verilen kişi önce sonucu inkâr eder.

İkinci aşama 'öfke'dir, kendisine veya kara haberi verene, kara haberin sebebi olan şeye karşı öfke.
Üçüncü aşama 'pazarlık'tır; bu aşamada diyelim öleceğini öğrenen hasta tanrısıyla pazarlığa girişmek ister. Ümitsiz bir çabadır bu.
Dördüncü aşama 'depresyon'dur, anlamını biliyorsunuz.

Ve son aşama 'kabullenme'dir, hasta başına gelen şeyi kabullenir.
Kara haber alındığında bütün aşamalardan geçmek önemlidir ama bazen hastalar birkaç aşamayı aynı anda yaşayabilir. Ancak sıklıkla hastaların aşamalardan birinde, en çok da depresyon aşamasında kalmaları gerekenden daha uzun kaldıkları görülür, o zaman bu hastalara profesyonel yardım gerekir, onların son aşamaya ulaşması için.

AKP ve hükümet açısından kapatma davası tam anlamıyla bir 'kara haber'di ve parti henüz bütünüyle 'kabullenme' aşamasına gelmedi.
Ancak oraya geldiğinde mantıklı tepkiler verecek. Bana soracak olursanız Anayasa Mahkemesi'nin iddianameyi reddetmesini ummak, parti ve onun taraftarları açısından ilk üç aşamanın bir arada yaşanmasıydı.
* * *
Bu arada bir hatırlatma yapayım. 'Kötü haber almanın beş aşaması'nı 22 Temmuz seçiminden hemen sonra Cumhuriyet Halk Partisi ve onun basındaki taraftarları için de yazmıştım.

Radikal

Bu yazı 1,097 defa okundu.