0 0 0000

İsrail Hep Aynı Ya Biz?

Dün yazımın girmesi gerekirdi… Hafta sonu birçok kez bilgisayarımın başına oturdum, açtığım boş word sayfasına boş boş baktım. Başlasam devamı gelecekti belki de ama en uygun ve doğru kelime arayışı ve bulamayışım hiç bir şey yazamadan masadan kalkmamla neticelendi.

Biliyorum ki bazılarımız, İsrail’in 220 insanı katledişine karşılık benden boykot içerikli bir yazı bekliyor. Hatta bildiğimiz İsrail mallarını sıralamamı aman bunları sakın almayın dememi… Bu beni öfkelendiriyor.

Boykot konusunda daha evvel yazmıştım (“Küstüm” – 15 Eylül), iyi planlanması gereken, istikrar isteyen bir eylemdir. Tüketici boykotları hala iş gören mekanizmalar olmasına rağmen böylesi durumlarda daha da fazla özen isterler. Çünkü bazı ikilemleri de beraberinde getirirler.

Önümüzdeki haftalar içinde birçok markanın sıralandığı mailler alacağız, içinde yaşanılan acının da fotoğraflandırıldığı. Bu maili posta kutumuzdaki herkese forward yaparak, yaşanılanları kınamış, acıları paylaşmış, hatta intikam almış ve toplumsal barışa katkımızı sağlamış olacağımızı düşünürüz. Vicdanlarımızı bu kadar ucuza rahatlatmamızı istemiyorum. Ne yani ilk midir bu yaşananlar, masum insanların katledilişi ilk midir hem de aynı coğrafyada?

Meydanlarda atılan sloganlar, birbirimize yolladığımız mailler toplumun gazını almaya yarıyorsa sadece, o zaman kimse gık demesin.

Amerika Irak’a girdiğinde “Cephane bizden değil” kampanyasına katılmış ve Amerikan yaşam tarzını ifade eden 5 kalemi boykot etmiştim. Bu boykotum hala devam etmekte. Çünkü değişen bir şey olmadı. Bugün de 220 kişinin katledilmesinin ardından, 3 gün sürecek olan bir boykota başlamanızı teklif etmiyorum. Bu zamana kadar tüketici sıfatınızla kime para kazandırdığınızı düşünmeden kazandırmışsanız, yani bu yıllardır süren acılar size bir tercih sunmamışsa, vicdanlarımızı rahatlatmak için yani kendimiz için, boykot tellallığı yapmamalıyız.

Doğru tüketici derken hep bundan bahsetmeye çalışıyorum dilim döndüğünce, doğru bir tüketici olmak bir duruştur. İnandığınız ne varsa onun yanında, inanmadıklarınızın karşısında durmaktır. Yaz perhizleri gibi 3 günden öteye gitmeyen bu sebeple de yapılanların da işe yaramadığı bir durumla karşı karşıya kalırız. “İçim rahat, ben elimden geleni yaptım, bir sürü mail attım, kaç gün şu markayı yemedim, içmedim, giymedim…” Sonra? Katliamlar bitti mi?

Demek mailler yetmiyor, demek kısa süreli o bu şu ürünleri almamakla bitmiyor…

Öyleyse nasıl iş gördüğünü savunuyorum tüketici boykotlarının? Dedim ya istikrarla… Doğru ve dik bir duruşla… Şimdiye kadar tüketici kimliğinizle bir saf –siyasi bir saftan bahsetmiyorum, insan kendi tercihleriyle durduğu noktayı dikkate alıyorum- belirlememişseniz rüzgar nerden eserse ona göre savrulan kopuk yaprak misalisinizdir. Doğrularınızı ve yanlışlarınızı belirleyip dik durarak köklenin… Şimdiye kadar olmadıysa işte şimdi bu anda safınızı belirleyin, köklenin.

Yaşanan acılardan sonra tepki vermektense, o acılar hiç yaşanmadan engel olabilmek çok daha önemlidir aksi zaten 220 kişiyi geri getirmiyor. Bu duruşumuzu sağlamlaştırdığımız takdirde, her türlü katliamı reddettiğimiz sürece, her eline kan bulaşacak olan aç kalacağını, yalnız kalacağını, mahvolacağını bilir; böylesi bir riski satın almak için bir değil bin kez düşünür.  

Ama bağıracaksak hadi bağıralım… Bundan sonra masum insanlar katledenlere ihale vermeyelim…

Ben bu ülkenin oy veren bir yurttaşı olarak istiyorum ki: İsrail’e ihale verilmesin!
Bu ülkenin vergi veren bir yurttaşı olarak askeri içerikli hiçbir alım için İsrail’e teklif hakkı dahi verilmesin!

Ben tüketici sıfatımla zaten yıllardır elimden geleni yapıyorum, yapmaya devam ediyorum. Kime para kazandırdığıma bakıyorum. İşte bunu hükümetim de yapsın istiyorum, o da kime para kazandırdığına baksın istiyorum. O paralar bizim ve biz paramızın İsrail’e gitmesini istemiyoruz.
 

 

 

 

 

Bu yazı 1,399 defa okundu.