0 0 0000

Eğitim sitemimiz çöktü mü, can mı çekişiyor?

Türkiye'de eğitimde 'sorun' yaşandığını her yıl bu zaman üniversite sınav sonuçları açıklanıp çok sayıda öğrencinin tek bir soruya bile doğru cevap veremediği ortaya çıktığında anlıyoruz. Bu yıl da sınava giren öğrencilerden 30 bini 'sıfır' çekti ve her yerden “Eğitim sistemimiz çöktü” yakınması yükseliyor.

Ürkütücü olsa da “Eğitim sistemimiz çöktü” teşhisi gerçekten çok uzak sayılmaz; yanlış olan teşhis değil, çöküşün şimdi -yani günümüzde- yaşandığı algısıdır. Eğitim sistemimiz çok uzun yıllardan beri kötüdür ve ıslah olması da o kadar kolay görünmüyor.

Ak Parti bu alanda farklılık meydana getirebilirdi; o da gerçek sorunları gözlerden gizlemeye yarayan ayrıntılarla meşgul edildiği ve yeni okul açıp öğretmen atama parantezine kendisini kıstırdığı için beklenen atılımı gerçekleştiremedi. Umudumuz, yeni bakan Nimet Çubukçu'nun uygulayacağı politikalarla, farklılık getirmesi...

Sorun, kimleri ne için eğiteceğimiz konusunda doğru tespitlerde bulunmamamızdan kaynaklanıyor. Herkesi eğitirken okulları sıradan ve pek bir işe yaramayan insanlar üreten birer fabrikaya dönüştürdüğümüzün farkına varamıyor, bilim ve teknolojinin kuantum sıçramasıyla ilerlediği bir çağda çocuklara sürekli bilgi yüklemeye çalışmanın peşinde koşarken genel eğilimleri ıskaladığımızı göremiyoruz.

Bilgi ve teknoloji, çocukları ve gençleri eğitmeyi kolaylaştırıyor, içlerindeki pırıltıları ortaya çıkarmaya, herbirindeki cevheri gerektiği gibi işleyip yararlanmaya imkân sağlıyor; biz bu gelişmeye gözümüzü kapattığımız için fazla bir işe yaramadığı belli bir çarkın içine hapsettiğimiz gençlerimizin başarısızlığına ağıt yakıyoruz.

Yanlışlıklar fark edilip gerekli tedbirler hemen alınmazsa, bir süre sonra daha vahim sonuçlarla karşılaşabiliriz.

Herkesi temel eğitimden yararlandırmaya ve mümkün olduğu kadar erken yaşta eğilimleri belirleyip gençleri o istikamette yoğurmaya devam ederken, aynı önemi 'farklı' özelliklere sahip olduğu yine erken yaşlarda anlaşılan gençlerin önünü açmaya da vermeliyiz. Bunun anlamı şu: Sanayide, iş hayatında ve turizm sektöründe ihtiyaç duyulan bilgi ve beceriye sahip gençler yetiştirmenin ve onları yarının teknolojisine de kolayca uyum sağlayacak biçimde eğitmenin yolunu bulmalıyız; bunu yaparken bilim ve teknolojide çığır açabilecek, hemen her alanda liderlik yapabilecek özelliklere sahip gençleri de teşvik etmeliyiz.

Bugünün eğitim sistemi ikisini de gerçekleştirmiyor: Turizm sektöründe çalışacak çocuklarımıza yabancı dil öğretemediğimiz gibi sanayi için ara-eleman teşkil edecek gençlerimizi meslek okullarına uygulanan adaletsizlik sebebiyle daha baştan caydırıyor, üniversite önünde yığılma meydana geldiği için de yüksek öğretimde nitelik kaygısını aklımızdan geçirmiyoruz.

Sınava bu kadar fazla sayıda gencin girmesini gerektirmeyecek akılcı bir yönlendirmenin erken yaşta başlayacağı bir eğitim sistemi oluşturmak çok mu zordur? Daha okuldan diploma almadan çeşitli işletme ve fabrikaların kendisini beklediğini bilen meslek eğitimi almış kendi becerilerinin hangi alanda olduğunu bilen bir genç neden üniversite hülyası kursun?

Genel kabulün tersine, bir ülkenin gerçek anlamda kalkınmasının reçetesi nitelikli üniversitelere sahip olmaktan geçiyor; bir üniversiteye nitelik kazandıracak iki unsur ise öğretim üyeleriyle öğrencilerdir... Çağın gerektirdiği bilgilerle mücehhez bir bilimsel kadro, hangi alanlara ilgisi ve kabiliyeti olduğu erken yaşta belirlenmiş gençlerden herhalde bugünkünden daha farklı bir sonuç elde edebilir.

Saplantılarımızı bir kenara bırakır, eksiklerimizi ve yanlışlarımızı açıkça kabullenirsek, debelendiğimiz çukurdan nasıl çıkabileceğimizi de daha kolay keşfedebiliriz. Aksi halde, bu yıl 30 bin gencimiz gelecek yıl daha fazlası sınavda 'sıfır' çeker, bizler de “Eğitim sistemimiz çöktü” türü ucuz tespitleri tekrarlar dururuz.

yenişafak

Bu yazı 958 defa okundu.