0 0 0000

‘Kalb’in ‘bir’liği için dua!

 

 

Ne yazarsak yazalım, şeytan severler ‘oku’muyor! Ama ‘şeytan’ okuyor! Biliyoruz bunu! Üzerimize gönderdiği musibetlerden anlıyoruz…

 

 Bir de sen okuyorsun, ‘samimi’ okuyucu… Secdelerdeki kardeşlerim… ‘Kalb’in sükûnet içindeki huzurlu avlusunda buluşuyoruz… İyilikle ‘oku’yorsun yazdıklarımızı… Ve sonra dağılıyoruz hepimiz, hayrı ve barışı yayabilmek için dünyanın her yanına… Yeni bir tebliğ dili gerekli şimdi bize… ‘Kalb’in içinden bir konuşma ve yazmak için… Kalbin diliyle… Her an ‘bir’leyerek ‘hakikat’i…

 

Ey secde kardeşlerim! Zaman iyice azaldı… Hepimiz sorumluyuz bugün dünyanın içinde bulunduğu kötü durumdan… Kim ne kadar sorumlu olursa olsun… Ama en çok biz sorumluyuz… Şeytandan bile daha çok biz sorumluyuz… Ne yapıyoruz ‘kalb’i korumak için… Şeytan her an daha çok yaklaşıyor kalbe… Biz hiçbir şey yapamıyoruz! Yazıyoruz, konuşuyoruz ama hiç kimseyi etkileyemiyoruz… Herkes kendi odasından, kürsüsünden, cemaatinden ayrılıp kalbin avlusunda buluşamıyor bir türlü… ‘Bir’ olamıyoruz! ‘İnsan’ yalnızca Allah’a aittir… Allah’a kuldur… Nasıl ezan sesini duyunca camide toplanıyorsak, şimdi de dünya ilk defa bu kadar tehlike altındayken, teknolojiye hükmeden şeytan bizlere kendimizi bu kadar yalnız hissettirirken, kötülere karşı böyle bir uyarı yapıldığında, üzerimize gelen tehlike ilk defa bu kadar açık anlatılmışsa, o zaman, o ağacın altında toplanmalıyız bir an önce… ‘Ezan’lar tehlikede diyorsak, asıl hedefleri ‘kalb’imizde okunan, fıtratımızın o ilahî ezanlarını susturmak diyorsak, hiç vakit kaybetmeden bulmalıyız 'bir''bir''im''iz'i ve yeni bir ‘saf’laşma, yeni bir tebliğ dili için hemen ‘bir’ araya gelmeliyiz…

 

Hiç kimsenin haddi değildir böyle bir çağrıyı yapmak! Eğer ‘kalem’ yazmıyorsa ‘söz’ü! ‘Kalb’le yapılan bir ‘oku’ma ile anlaşılır bu sözün sahiciliği ve yalnızca Cenab-ı Allah’a secde etmiş fakir bir kula ait olup olmadığı…

 

Her harf, her kelime ile imtihan veriyoruz biz… ‘Söz’ ‘kalb'de bekliyor önce… Yıllarca bekliyor… Ve ne zaman izin çıkarsa, o zaman, ‘kalb’in dili ile ‘söz’ buluyor…

 

 Bu ‘söz’ işte o sözdür Ey Sevgili! Cenab-ı Allah’a Bezm-i Elest’te verilen sözdür… O ‘söz’le emaneti aldık biz kalbimize… İşte şimdi bu ‘söz’e gelen emanet, o verdiğimiz ‘söz’ üzerine bize verilen emanettir… ‘Kelimeler’dir… Kelimelerin ‘hakikat’idir… ‘Mehdi’lik sırrıdır! Hidayete ermektir…

 

Ey kalbim! Ey!

 

 Ne yazdıklarımızın, ne söylediklerimizin ne de bu dünyadaki varlığımızın bize ait ‘hiçbir’ mülkiyeti yoktur… Nefsi, nefesi ve ayrı bir varlığı yoktur!

 

Ne yazmalıyım başka! Cehennem’in içinde yaşadığımızı fark etmemiz için şeytanı gözlerimizle görmeyi mi bekliyoruz? Ama söylüyoruz işte o zaman çok geç olacak sizin için… Çünkü şeytan kendi halkından olmayana görünmez, görünemez… İzin yoktur buna… Sebepler dairesinde…

 

 Ey dile gelemeyecek kadar ‘hakikat’ olan!

 

‘Hakikat’li kalb!

 

 Son kişi kalsak bile bu dünyada, Cenab-ı Allah’ın yardımıyla, biz, ‘bir’ gibi, kalbi korumak için neye ‘ihtiyaç’ varsa yapmaya çalışacağız… Ama sizin, secde kardeşlerinin, samimi dualarına çok ihtiyacımız var… Ne olur dua…

 

 Tüm varlığımız ile ‘hakiki’ bir dua!

 

 ‘Kalb’î bir dua…

 

 Kalbin ‘Cihad’ına hazırlananlar için dua!

 

 Kendinden bir dua!

 

 ‘Bir’ dua!

 

 

Bu yazı 1,793 defa okundu.