Gece olunca uyandım… Tabiat uykuya yatmıştı savunmasız bir halde bahçede… Koşup dışarı çıktım… Ağaçlara baktım… Ağaçlar uyuyorlardı… Usulca dokundum onlara… Hissettiklerim karşısında üzüldüm, kalbim yapayalnız kaldı… Hepsi hastalanmıştı sanki… Radyasyon denizi içinde kalmıştı, asırlık yüzleri… Her yanımızdan kuşatmıştı şeytan… Her tepede bir baz istasyonu kurmuştu, bize, tabiatımıza karşı bir tehdit olarak…
Şeytan!
( Gece olunca her harf, her kelime dirilir! ‘Kalem’ kimse, o, dünyaya dağılmış kelimeleri ve harfleri yeniden kalbine geri çağırır…
Ve ‘kalem’ yazar!
Ey ağaçlar!
Dünyada ‘insan’dan bile daha eski olan ağaçlar… Sizi kim yok edebilir ki! Sizden bile daha eski olan şeytandan başka…
Şeytan!
( Gece yarısı olunca uyanır her mümin… Şeytan zapdetmesin diye ‘kalb’i… Hemen secde eder Allah’a ve sabaha kadar dua eder…
Ey şeytan!
Sen kim, kalbe girmek kim!
Her tarafından kuşatsan bile insanı, ‘kalb’e ne yapabilirsin ki!
Hiç işte!
Şeytanın hiçbir gücü yoktur aslında… Sen davet etmezsen onu kalbine… Kanın ateşi ile…
Kan!
Şeytandan bile eski olan!
‘Kalem’in mürekkebi!
Hayatın kaynağı!
Belki dünyaya düşürülmemizin sebebi!
Ölümsüzlük sırrı!
Ateş ağacının meyvesi!
İnsan ve cin farkı!
Ey şeytan!
İnsanın bilmediği sır bu işte!
Kan!
Senin ateşin!
Bir dikleşme, büyüme ve başkaldırı!
Cennet’ten kovulma hali!
Şeytanın tecavüzü insana!
‘Kan’ın üremesi için!
Şeytandan bile eski bir hafıza!
Her şey kayıtlı onda!
( Söze getirilemeyen hakikat…
Ateşten kelimeler…
İnsanlar!
Kan içinde hepsi!
Şeytan, insanın kanını, dışına çıkartmaya çalışıyor sadece…
Şeytan, insanın içinden, dışına çıkmak istiyor artık!
Görünmek istiyor!
Bunun için kendi atmosferini oluşturmaya çalışıyor, yaşamak için insanın dışında da… Dünyada ve her yerde!
Şimdi işte, şeytanın bu ateşten zamanının içindeyiz…
Gelecek olan o!
O kadar güveniyor ki kendine…
Dumansız ateşine!
Tepelerden dalga dalga yayılacak üzerimize… Kan içinde kalacak yüzlerimiz… Ağaçlar, çiçekler, sular ve her yer…
Ama hiç kimse fark etmeyecek onu… Şeytanın kanını! Dumansız ateşi!
Ne zamanki içimizdeki şeytan dışarı çıkacak, o zaman işte, insan o zaman fark edecek içindeki şeytanı…
Ve ‘kalb’ dile gelecek!
Ey hakikat!
Çok az zamanımız kaldı…
Kimse fark etmiyor ama biz görüyoruz! Ağaçlar, çocuklar, biz, hepimiz kan içindeyiz aslında…
Şeytanın kanı tüm dünyayı kaplamak üzere…
‘Kalb’ dile gel artık ne olur…
Hidayete erdir hepimizi…
Söz bitecek, ‘kalem’ kırılacak yoksa!
İçimiz, dışımıza çıkacak!
‘Kalb’ bu dünya bahçesinde yapayalnız kalacak!
Değerli okuyucumuz,
Yazdığınız yorumlar editör denetiminden sonra onaylanır ve sitede yayınlanır.
Yorum yazarken aşağıda maddeler halinde belirtilmiş hususları okumuş, anlamış, kabul etmiş sayılırsınız.
· Türkiye Cumhuriyeti kanunlarında açıkça suç olarak belirtilmiş konular için suçu ya da suçluyu övücü ifadeler kullanılamayağını,
· Kişi ya da kurumlar için eleştiri sınırları ötesinde küçük düşürücü ifadeler kullanılamayacağını,
· Kişi ya da kurumlara karşı tehdit, saldırı ya da tahkir içerikli ifadeler kullanılamayacağını,
· Kişi veya kurumların telif haklarına konu olan fikir ve/veya sanat eserlerine ait hiçbir içerik yayınlanamayacağını,
· Kişi veya kurumların ticari sırlarının ifşaı edilemeyeceğini,
· Genel ahlaka aykırı söz, ifade ya da yakıştırmaların yapılamayacağını,
· Yasal bir takip durumda, yorum tarih ve saati ile yorumu yazdığım cihaza ait IP numarasının adli makamlara iletileceğini,
· Yorumumdan kaynaklanan her türlü hukuki sorumluluğun tarafıma ait olduğunu,
Bu formu gönderdiğimde kabul ediyorum.
Yorumlar
+ Yorum Ekle