0 0 0000

Zor süreç

Başbakan Erdoğan'ın 2005 Diyarbakır konuşmasından bu yana 5 yıl geçti. Bu süre içinde hükümet, Kürt sorununun çözümüne yönelik önemli adımlar attı ama PKK ve onun gayri resmi siyasal kanadı olan DTP ve sonrasında BDP, bu adımları yeterli bulmadı ve bildik istem ve koşullarında ısrar etti. Hükümet ise hem kendi inanç ve politikası hem de muhalefetin sert tepkisi karşısında bu istek ve koşulları kabul etmedi, edemedi.

Beş yılda yaşanan tüm askersel, güvenlik ve siyasal gelişme ve medya üzerinden yaşanan anlamlı anlamsız tartışmalardan sonra hep birlikte şu an var olan duruma gelindi.

Şimdi ise hükümet ve devlet bu sorununun çözümü için kendince farklı bir yöntem deniyor. İçeride Öcalan ve BDP ile farklı düzeylerde görüşen hükümet ve devlet, dışarıda Erbil ve Washington'a ''gelin bize bu konuda yardımcı olun'' diyor. İçişleri Bakanı Atalay ise Şam ve Tahran'a giderek PKK içindeki Suriye ve İran kökenli kişilerin durumları ile bu iki ülkenin bölgesel Kürt sorununa yönelik yaklaşımlarını görüşecek. Bu iki ülkenin Irak'taki Kürt Federe Bölgesi'nden sonra Türkiye gibi çok önemli ve komşu ülkede Kürtlerin 'zafer' kazanmasından pek mutlu olmayacağı ortadadır. Çünkü her iki ülke kendi sınırları içinde yaşayan Kürtlerle sorunları var ve henüz Irak ya da Türkiye'de olduğu gibi bu sorunları tartışmıyorlar. Daha açık bir ifadeyle Türkiye'nin kendi Kürtlerine tanıdığı ya da tanıyacağı haklar Suriye ve İran tarafından tedirginlikle izlenmektedir. Bağdat'taki bazı Arap çevreler ise Ankara'nın Erbil ile içli dışlı olmasından hoşlanmamaktadır. Buna karşın Kürt sorununun doğmasında ve son 150 yıllık tarihinde büyük rol oynayan batılı ülkeler ister Irak ister Türkiye'de olsun Kürtlerin ''hak kazanmalarına'' yakın ilgi göstermektedir. Bu nedenle de bugün başta ABD olmak üzere tüm Batılı ülkeler Irak'tan sonra Türkiyeli Kürtlerin 'zafer' kazanması için yoğun ve çok farklı düzey ve şekillerde çaba harcamaktadır.

Durum böyle olunca Türkiye'nin kendi Kürt sorununu çözmesi zorlaşmaktadır.

Yani hükümet PKK ve BDP'nin tüm koşullarını kabul etse bile Batılı ülkeler daha fazlası için Kürtleri kışkırtmaktan geri kalmayacaklardır. BDP ve PKK'nın bu tür kışkırtmalara nasıl tepki vereceğinin yanıtını ise o zamanki koşullar belirleyecektir. Irak'taki durumu yakından inceleyenler, bunun ne anlama geldiğini göreceklerdir.

Nitekim tüm haklarını elde etmelerine rağmen Iraklı Kürtler başta ABD olmak üzere Batılı devletlerden aldıkları destekten dolayı hep daha fazlasını istemektedir. Bugün Irak'ta hükümet 6 aydır kurulamıyorsa Araplara göre bunun bir nedeni de Kürtlerin sonu gelmeyen istekleridir. Bu isteklerin başında da Kerkük'ün Kürdistan'a katılmasının sağlanması gelmektedir. Bu konu ise Türkiye'yi yakından ilgilendirmektedir. Durum böyle olunca Bağdat ile ilişkilerinde Kerkük sorununu çözemeyen Kürtler, büyük olasılıkla PKK konusunda Türkiye ile eylemsel işbirliğine yönelik ciddi hiçbir adım atmayacaklarıdır. Yani Kuzey Irak'taki PKK'lıların sorunu kısa vadede çözülür gibi gözükmemektedir. Kuzey Irak'taki PKK'lıların sorununu çözemeyen bir Ankara, kendi sınırları içinde Kürt sorununu çözmesi pek kolay olmayacaktır. Kuzey Irak'taki PKK'lıların silah bırakması ve Türkiye'ye dönmesi ise Öcalan'ın kararına bağlıdır. Yani Öcalan kendisini İmralı'nın dışına taşıyabilecek en önemli pazarlık kartından kolay vazgeçmeyecektir.

Durum böyle olunca hep birlikte başlangıç noktasına dönüyoruz.
İşte bu nedenle hükümetin işe çok zor.

Çünkü bugünün koşullarında Öcalan'ı İmralı'dan çıkarmak pek kolay olmayacaktır. Bunun farkında olan Öcalan, belki de bu nedenle yumuşamanın bir an önce gerçekleşmesini istemektedir. Ona göre sorunu çözmüş bir hükümetin kendisiyle ilgili karar vermesi daha
kolay olacaktır. Yani Öcalan ''2-3 yıl sonra da çıkabilirim ama bunun garantisini isterim'' türünden yaklaşım içindedir.

Bu yaklaşım iyi kavrandığı ölçüde yeni girişimlerin bir anlamı olacak ve sorunun çözümüne katkı sağlayacaktır. Yoksa 2005 Erdoğan konuşmasından bu yana nasıl ki yaşanan tüm süreçler bir sonuç getirmediyse bundan sonraki iç ve dış açılımlar da sonuçsuz kalacaktır.
Tabi bir mucize ile Öcalan, ''Ben sonsuza kadar İmralı'da kalmaya razıyım yeter ki siz Kürtlerin TÜM haklarını verin'' demezse.

Ama daha da önemlisi bölgesel ve uluslararası devlet ve güçler de ''Türkiye'yi ve bölgeyi rahat bırakalım'' demeli.

Bu yazı 914 defa okundu.