0 0 0000

Değişeceksek tam değişelim

Hükümet ‘sivil-asker ilişkileri’ açısından iki önemli adım daha atmaya hazırlanıyormuş: TSK İçhizmet Kanununun darbelere izin verir biçimde yorumlanan 35. maddesi kaldırılacak, Genelkurmay Başkanlığı Milli Savunma Bakanlığı’na bağlanacakmış...
Bu iki konuda yapılacak değişikliklere muhalefet partileri de destek verecekmiş...

Yapılmak isteneni küçümseyen veya anlamsız görenler var, biliyorum; “Yasa değişmekle zihniyet de değişecek mi?” diye soranlar çıkıyor... Oysa her iki girişim, hem Türkiye’yi Avrupa Birliği’ne daha yaklaştıracağı, hem de NATO’da Genelkurmay Başkanı’nın Milli Savunma Bakanı’yla aynı toplantılara katılmama garipliğini sona erdireceği için önemli...

Genelkurmay başkanları “Ben Başbakan’a bağlıyım” düşüncesiyle bakanın arkasında durmak istemiyor, bu da Brüksel’de, Ottawa’da, Milano’da, Türkiye’nin sivil-asker temsilcileri arasında köşe kapmaca oynanmasına sebep oluyor...

“Meclis açılır açılmaz bu iki konu kalıcı bir çözüme kavuşturulursa, emin ol, en fazla askerler sevinecektir” dedi bir dostum...

‘Dostum’ konulara asker tarafından âşina biri... Geçmişte yaşanan sürtüşmelerde kendisini dinlediğime beni hiç pişman etmedi.

“Yalnız bunlardan daha önemli bir garipliği ihmal etmemeleri lâzım” dedi aynı dost... Dikkat çektiği gariplik şu: “Komutanlar emekli olduktan sonra hep birarada oturuyorlar. Ast-üst veya kıdem ilişkisi emeklilik sonrasında da devam ediyor. Kritik dönemlerde bir karargâh gibi toplanıp müzakerelerde bulunuyor ve kararlar alıyorlar...”

Kurumu iyi tanıyan dostum, “Son YAŞ öncesinde de toplanmış ve aldıkları kararı Org. Işık Koşaner’e iletme görevini iki önceki Genelkurmay Başkanı yerine getirmişti” dedi. Aslında söylediği gazetelerde haber olarak da çıktı.

“Fenerbahçe Orduevi’ni mi kast ediyorsun?” soruma başını sallayarak cevap verdi dostum.

İlker Başbuğ’un yakın dostu komutanlar için 20 kadar yeni lojman inşa ettirdiği milletvekili seçilen arkadaşımız Şamil Tayyar yazdığı için biliniyordu. Lojmanlar bitti, hepsi orgeneral rütbesinden emekli Hasan Iğsız, Atilla Işık, Aydoğan Babaoğlu, Metin Ataç, Tuncer Kılınç taşındı; son YAŞ’ta ayrılan Işık Koşaner, Erdal Ceylanoğlu, Eşref Uğur Yiğit ve Hasan Aksay da, yine Şamil Tayyar’ın yazdığına göre, doğru Fenerbahçe’deki lojmanlara geçecek... Belki geçmişlerdir bile...

“Herhalde sorunu anladın” dedi dostum...

Oysa 1970’lere kadar çok farklıydı bu işler...

Vehbi Koç’un arkasında bıraktığı notlardan Can Dündar’ın yayına hazırladığı ‘Anılarıyla Vehbi Koç’ (Yapı Kredi Yayınları) kitabında ‘12 Mart darbesi’nin (1971) lideri Org. Memduh Tağmaç’la ilgili satırlarla karşılaştığımda gözlerime inanamamıştım...

Meşru hükümeti verdiği muhtırayla deviren kadro emekli olunca, ülkemizin en önemli işadamı Vehbi Koç, “Memlekete güzel hizmetleri oldu, şükranımı hiç değilse liderleri Memduh Paşa’ya otomobil hediye ederek göstereyim” diye düşünmüş... Niyetini ilettiği Cumhurbaşkanı Cevdet Sunay da “İyi olur” deyince harekete geçmiş...

Olayın arkası daha ilginç... Makamından ayrıldıktan sonra Gayrettepe’de satın aldığı evinin tamiratı bitene kadar geçici bir süre Orduevinde kalmış Org. Tağmaç... Taşınınca “Gelin, bir kahve içelim” diye Vehbi Bey’i evine davet etmiş...

Dakikalar dakikaları kovalayıp da sözün bir türlü hediye otomobile gelmeyişine sıkıldığı tuttuğu notlardan anlaşılıyor Vehbi Koç’un; bunu fark eden Org. Tağmaç hemen sadede gelmiş: “Bu teklifi yapmakla beni son derece mutlu ettiniz” diye başlamış sözlerine, arkasını da şöyle getirmiş: “Kendim, karım otomobil kullanmayı bilmiyoruz. Şoför tutacak halimiz yok. Arabayı alınca iki oğlum var, bunlar kullanacaktır, bana bir faydası olmayacak. Onun için hediyeniz arabayı alamayacağım...”

O dönemin en üst komutanı emekli olunca kendi evine taşınıyor... Emeklilik sonrasında altına öyle 1 milyon TL’lik makam otosu çekilmiyor... “Şoför tutacak halimiz yok” dediğine göre, kendisine şoförlük yapacak er veya astsubay da tahsis edilmiyor...

Vehbi Koç Org. Tağmaç’ın şu sözlerini de notlarına eklemiş: “Otobüse, dolmuşa biniyorum, tanıyan oluyor, yerini bana veriyor; veya hiç tanıyan olmuyor, itilip kakılıyorum, bundan da çok sıkılıyorum...” (2. Cilt, s. 139).

Bildiğiniz eski Genelkurmay başkanlarını gözünüzün önüne getirin; birinin şehir otobüsüyle seyahat ettiğini düşünebiliyor musunuz? 1970’lerin Genelkurmay başkanı otobüs ve dolmuşla geziyormuş İstanbul’da...

“O günlere dönelim demiyorum” dedi dostum, “Ama bu ‘emekliler karargâhı’ işleyişinden de uzaklaşalım...”

Teklifi, emekli orgenerallere hayatları boyu oturmaları için bir lojman tahsisine devam edilmesi; ancak lojmanın orduevi sınırları dışında olması şartıyla...

Benden nakletmesi...

star

Bu yazı 1,395 defa okundu.