0 0 0000

Var mı böyle bir şey?

Derya Sazak’ın CHP lideri Deniz Baykal’la yaptığı röportajı, bugüne kadar duyduklarımdan farklı bir şey yakalayabilir miyim umuduyla dikkatle okudum.

En son söyleyeceğim şeyi baştan söyleyip öyle devem edeyim.

Baykal umut vermiyor.

Müteaddit defa yazıldığı üzere (bu satırların yazarı bile, konu hakkında neredeyse bir çuval laf etti), Baykal’ın ‘sol’ zannettiği şeyin solla filan bir ilgisi yok.

Başka bir şeyden söz ediyor Baykal.

O ‘başka bir şey’in ne olduğunu, esasında hangi doktriner düşünceyi temellük ettiğini ve hangi zarurete dayalı olarak ortaya çıktığını daha önce yüzlerce kez detaylandırmıştım.

Şu kadarını söyleyeyim:

Evet, temel referanslarını 30’ların ‘altın çağı’ndan alan ve çoğunluğun adına ‘Kemalizm’ dediği doktriner düşünce, bir dönem ‘çağdaşlaştırıcı ve dönüştürücü’ bir rol ifa etmiştir ama, asker ideolojisine dayanan bu şeyin ‘sol’la, ‘sosyal demokrasi’yle bir ilgisi yoktur.

Devlet ideolojisidir bu.

Halkı temsile yönelmesi gereken bir sosyal demokrat partide devlet ideolojisinin işi ne?

Baykal’ın önünde iki seçenek duruyor:

Partisini gerçek bir sosyal demokrat parti haline mi getirecektir, yoksa Kemalizm’in ve ‘altı ok’un çerçevelediği teokratik umdelere bağlı mı kalacaktır?

Bence ikincisini yapacak.

Derya Sazak’a anlattıkları bende böyle bir intiba uyandırdı.

Bir de şu:

Parlamentarizm, demokrasilerde bir şey ifade ediyorsa, CHP’nin o ifade edilen ‘şey’le tarih boyunca hiçbir ilişkisi olmamış. Bugün, çok partili parlamenter sistemi ‘karşı devrim’ diye niteleyenler, nedense (neden acaba?), CHP’yle şu ya da bu şekilde irtibatı olan kişiler arasından çıkıyor.

Düşünebiliyor musunuz, kendisini ‘sol siyaset’le tanımlayan ve özgürlüklerle ilişkili olması gereken bir parti, birden fazla görüşe demokratik sistem içinde yarışma imkanı tanıyan çok partili sistemi ‘anomali’ olarak görüyor...

İnsan düşünmek bile istemiyor...

Hemen belirteyim, Baykal nutku açık bir politikacı, ağzı laf yapıyor.

Çok şey de anlatıyor.

Ama hiçbir şey söylemiyor.

Söyledikleri de, partiyi iyice ‘Kemalizm çizgisi’ne çekecek kimi arkaik çözüm önerileri. Sanki bütün mesele Kemalizm eksikliğinden kaynaklanıyormuş gibi, sanki seçmenler yeterince Kemalist ve Cumhuriyetçi bulmadıkları için CHP’ye iltifat etmiyorlarmış gibi...

Mesela şu cümle: ‘Türkiye’de marjinal bir çevre cumhuriyeti etkisizleştirerek tasfiye edecek, demokratikleştirecek, solculaştıracak, Avrupalılaştıracak diye düşünüyor. Türkiye çağdaş değerlere cumhuriyetle yürür; cumhuriyeti kaldırdığınız zaman Ortadoğu’ya döner. CHP bu bilinçtedir.’

Bu cümle bile, CHP’nin sol bir parti olmadığını, sosyal demokrasinin kıyısından bile geçmediğini kanıtlamaya yeter.

Bir sol parti düşünün ki, haklarla ve özgürlüklerle ilişkisini kesmiş, statüko adına ne varsa sahipleniyor, yıllarca ‘cunta anayasası’ diye nitelediği 12 Eylül anayasasını sahipleniyor, vaktiyle ‘cunta ürünü’ diye karşı çıktığı YÖK’e en büyük desteği veriyor, 28 Şubat’taki ordu müdahalesini ‘sivil kamuoyu tepkisi’ diye yumuşatma yoluna gidiyor.

Var mı böyle bir şey?

Bu yazı 864 defa okundu.