0 0 0000

Satiriksin sen, satirik kal...

Bereket varmış... Serdar Turgutseverler de varmış memlekette. Bu bence iyiye işaret. Demek ki her türlü saçmalık, cüretten neşet eden her türlü cehalet karşılık bulabiliyor toplumda.

Bir arkadaş, ‘Cehaletten neşet eden cüreti duymuştuk da, cüretten mütevellit cehaletle ilk defa karşılaşıyoruz’ diye yazmış. Valla ben de ilk defa karşılaşıyorum. Bu, hususen, Serdar Turgut gibi sevimli ama aynı oranda cüretkar eşhasta görülebilen bir özellik.

Keşke yukarıdaki cümleyi ‘oxymoron’ sözcüğüyle bitecek şekilde kursaydım. O zaman ne çok saygı duyacaktınız bana, değil mi? ‘Vay canına, adamdaki bilgi birikimine bak...’ filan diyecektiniz.

İşin tuhaf tarafı, ben de seviyorum Serdar Turgut'u.

Başarılı da buluyorum.

Hatta, bir yazısında, sevdiği/beğendiği yazarlar arasında fakirin de ismini zikretmiş, ‘Ne yazarlarsa yazsınlar, kendilerini okutuyorlar’ diyerek, ötekini görmemeyi marifet sayan arkadaşlara esaslı bir ‘centilmenlik dersi’ vermişti. Sağolsun.

Ben de okuyorum onu. Beğeniyorum da. Başarılı, zeki ve esprili buluyorum. Fakat, ciddi konularda husule getirdiği şeylerin 'değerli’ olmadığını düşünüyorum. Bu kadarcığını da düşünüp söyleyemeyecek miyiz?

Bana sorarsa, ‘memleket meseleleri’ ve ‘düşünce sorunları’ gibi üstesinden gelemeyeceği işlere girmesin, kendi kalemine uygun şeyler yazsın. Böyle daha iyi. Buradan ona ‘Satiriksin sen, satirik kal’ diye seslenmek istiyorum.

Serdar Turgutseverlerin tazirine gelince...

Bunlardan biri, ‘Sen de nereden çıktın?’ diye soruyor.

Bir diğeri (nasıl bu kanaate vardıysa) Serdar Turgut'u Hıristiyanlık ve Musevilik arasında tercih yapmaya zorladığımı, bunun da insan haklarına aykırı olduğunu söylüyor.

Bir diğeri ‘Türk toplumundaki geriliği ve cahilliği saptadığı için’ Serdar Turgut'u çok beğendiğini müjdeliyor. Tabii beni de kınıyor...

Daha okumuş ve tefekküre yatkın izlenimi veren bir diğeri de aynen şu değerlendirmeyi yapıyor (etkilendiğimden değil, söyleyeceklerime açılım teşkil edeceği için alıntılıyorum): ‘Serdar Turgut'a saplamak istediğiniz popülist mızrağın sivri ucunu 'Türk halkı cahil, geri, ve eğitimsiz' şeklinde başlayan cümlenizle bileylemişsiniz. Buradaki tespitin geçersiz olduğunu sağduyunun zerresini bünyesinde taşıyan azıcık olsun zeka sahibi hangi Allah'ın kulu inkar edebilir? Siz aksini söylüyor, Türk halkı kültürlü, medeni ve eğitimlidir diyorsanız o başka... Bu durumda iki ihtimal ortaya çıkar: Ya bunu inanarak söylüyorsunuzdur, yahut inanmaksızın... Birinci ihtimal zekanızın, ikincisi ise ahlakınızın sorgulanmasını iktiza ettirir.’

Bu ağır tazire ‘Be kardeşim, okuduğunu anlamazsın, sonra da başkalarının ahlakını, zekasını filan sorgularsın’ şeklinde cevap vermek de mümkün.

Bunu yapmayacağım.

Güzel kardeşimin de anlaması için bu kez tane tane gideceğim:

Birincisi, ‘Türk halkı kültürlü ve iyi eğitimlidir’ iddiasında değilim.

İkincisi, ‘Demokrasiyi iyi eğitim almış, aydın, bilinçli kitleler olarak biz kurmalıyız, bu da ancak 'teknokratlar hükümeti'yle mümkündür’ ifadesi Serdar Turgut marifetidir.

Üçüncüsü, ‘demokrasiyi, anti-demokratik yöntemlerle tesis etme’ fikrine karşı çıkmak, Türk halkının kültürlü ve iyi eğitimli olduğunu öne sürmek anlamına gelmediği/gelmeyeceği gibi, ‘zekasızlık’ ve ‘ahlaksızlık’ da değildir.

Dördüncüsü, benim Serdar Turgut'la bir alıp vermediğim yok. Bilakis, sever ve sayarım kendisini. Ben sadece, tartışılan konu çerçevesinde ‘Büfeci İslamı’, ‘Müslümanlar’ ve ‘sosyalistler’ kavramlaştırmasının ‘saçma’ olduğunu, dolayısıyla Serdar Turgut'un boş konuştuğunu söylüyorum. İnsan, bilmediği konularda bu kadar cüretkar olmamalı, değil mi?

Beşincisi ve sonuncusu da şu olsun:

Asıl zekasızlık ve ahlaksızlık, 'anomali'yi (yani demokrasisizliği) demokratik ifade kanallarının kapalı olmasında değil de, Türk halkının cahilliğinde ve eğitimsizliğinde aramaktır.

Hakikaten büyük ahlaksızlıktır.

Bu yazı 842 defa okundu.