0 0 0000

Bu kadarı da fazla artık!

Bu kez DYP lideri Mehmet Ağar’la, Genelkurmay Başkanı Orgeneral Yaşar Büyükanıt kapıştılar...

Kapışmaya, eski polis şefi, yeni liberal-demokrat Mehmet Ağar’ın tevil edilebilir, her tarafa çekilebilir ‘siyasi’ açıklamaları yol açtı.

Niçin ‘siyasi’ sözcüğünü tırnak içine aldım?

Konunun ‘siyasi’ olduğunu ikinci kez vurgulamak, işin güvenlik kuvvetlerini ilgilendiren bir tarafı bulunmadığını hatırlatmak için.

Kaldı ki, açıklamanın ‘tevil edilebilir’ ve ‘her tarafa çekilebilir’ olması da değerli general Büyükanıt’a müdahale hakkı vermiyor. Hele, muaheze hakkı hiç vermiyor.

Konu ne?

Mehmet Ağar, bir süre önce, gelecekte bir terör organizasyonu içinde yer alması muhtemel Güneydoğu Anadolulu gençlerin ‘dağda silahla eğleşmek yerine, düz ovada siyaseti tercih etmeleri’ gerektiğini, iktidara geldiklerinde bu yönde bir düzenleme yapacaklarını söyledi.

Birçok kimse bu sözü ‘PKK’ya af’ biçiminde yorumladı.

Ağar da bu yorumları pek tevil etmedi...

Hatta böyle yorumlanması işine bile geldi.

Ta ki, Yaşar Büyükanıt’ın ‘Bu bir af genel af çağrısıdır, bunu şiddetle kınıyorum, dağdan inen insan nasıl siyaset yapacak ki?’ sözlerine kadar...

Bu aleni tepki üzerine Ağar, sözlerinin yanlış anlaşıldığını, hiçbir zaman PKK’ya af anlamına gelebilecek bir açıklama yapmadığını, aldığı devlet terbiyesi gereği bu konuda daha fazla yorum yapmak istemediğini belirtti. Daha doğrusu, ‘belirtme gereği’ duydu.

Bir de ‘ben o zatın iktidarında da konuşurum’ (Yaşar Büyükanıt) açıklaması var ki, ‘Türkiye’de siyaset niçin normalleşemiyor, iktidarlar niçin muktedir değil, asker neden kışlasına çekilmek istemiyor?’ sorularına da dolaylı yoldan cevap teşkil ediyordu. Fakat bu bahs-i diğer.

Soru şu:

Meşru bir siyasetçi olan Ağar, meşru yollardan PKK’ya af çıkaracağını söyleyerek, ama söylememiş gibi yaparak, burada dile getirilmesi olanaksız başka bir ‘siyaset gerçekliği’ne mi gönderme yapıyordu?

Herhalde böyle yapıyordu...

Herhalde siyasetin ‘arsıulusal’ merkezlerce tanzim edildiğini düşünüyordu ve ‘beni görsünler de yol açsınlar’ demeye getiriyordu.

Bence böyle yapmasına/böyle düşünmesine gerek yok.

Bu iş zaten böyledir.

Bu iş, birileri görsün de yol açsın diye değil, zaten böyle yapılması gerektiği için böyledir.

Çünkü, ‘siyaset’ dediğimiz şey büyük ölçüde ‘taleplerle’ ilgili bir konudur ve siyasi partiler de zaten ‘talepler’ temelinde, devletin ve zaman zaman da yasaların hoşuna gitmeyecek ‘bir şeyi’ savunmak için kurulmuşlardır. Mehmet Ağar da, devletin ve güvenlik görevlilerinin hoşuna gitmeyecek bir şeyi savunabilir, bunun siyasetini yapabilir. Bu son derece meşru ve doğal bir durumdur. Hangi düzlemde ne konuşacağına, neyi ne ölçüde savunacağına da kendisi karar verir, bürokratlar değil.

Büyükanıt’a gelince...

Bir asker, mesleki olarak kesişmediği ve ilgi alanı dışında kalması gereken şeylerle bu kadar ilgili olabilir mi?

Canım istedi siyasi demeç veriyorum... Canım istedi Kretschmer’e taş atıyorum... Canım istedi TESEV’e haddini bildiriyorum... Canım istedi aynı anda Amerika’ya, Avrupa’ya, Asya’ya, Afrika’ya laf geçiriyorum... Canım istedi siyasetçileri ‘irticayı cesaretlendirmekle’ suçluyorum... Canım istedi AB’ye ve demokratikleşmeye karşı çıkıyorum... Canım istedi Mehmet Ağar’ın ağzının payını veriyorum... Canım istedi ‘Ben o zatın iktidarında da konuşurum’ diyerek bir de üste çıkmaya çalışıyorum.

Fakat böyle de olmaz.

Her canı isteyen her şeyi yapamaz. Her önüne gelen her aklına eseni konuşamaz. Her eline silah alan muhatabını ‘o zat’ diye aşağılayamaz.

Bu kadarı da fazla artık.

Bu yazı 771 defa okundu.