Allah bizi CASPER hayal(et)inden korusun

17 Aralık 2007 16:20 tsi
Dünya medyasının en genç üyesi Melek Ayşe’nin yaşından büyük yazılarını ilgiyle takip edeceksiniz. İlk haftanın konusu Casper. Ancak sevimli bir hayalet değil, korkunç bir hayalin reklamı.

Sevgili Büyükler! Burada yazdığımı kimseye söylemeyin. Bir buçuk yaşında bir kız olarak henüz sadece “at-ta”, “cici”, “baba”, “mama” diyebilmem lazım. Bu kadarı bile anne-babamı heyecanlandırmaya yetiyor. Biraz daha fazlasını duysalar küçük dillerini yutabilir ya da beni harika çocuklar yarışmasına filan katmaya çalışabilirler. Ha bir de “konuşabiliyorsan o zaman tuvaletini de söyleyebilirsin” diye tutturabilirler ki şu anki rahatımı kendi ağzımla kaçırmaya hiç niyetim yok.

Tuvalet özgürlüğünden sonra en büyük keyfim ise reklâmları izlemek. Reklâmları rahatça izleyebilmek için yemek kozunu kullanıyorum ve reklâm olmadan ağzıma yemek sürmüyorum. Bu sayede film, maç, dizi demeden benim istediğim kanal açılıyor.

Ya, neden filmler, haberler değil de reklâmlar diyeceksiniz. Efendim, şöyle: Sizin artık feri kaçmış gözlerinizle göremediğiniz bazı şeyleri biz küçükler sıfır kilometre gözlerle çok iyi görebiliyoruz. Normal filmlerde 24 fotoğraf varken, reklamların bir saniyesinde 25-26 fotoğraf var. O bir iki fazla fotoğraftan ne olur demeyin. Beni kendimden geçiriyor, gözlerimi bile kırpamıyorum.

İşte bu gözümü kırpmadan izlediğim reklâmlardan bakın neler öğreniyorum.

Allah bizi CASPER hayal(et)inden korusun

CASPER adını ilk olarak yastığımın üzerindeki sevimli hayalet resimlerinden duymuştum.  Ancak bu reklam sevimli bir hayaletten değil bir bilgisayar markasının korkunç hayalinden bahsediyor. Nasıl mı? Bakın şöyle:
Benden birkaç yaş büyük bir çocuk babasının çalışma odasına giriyor. Rasgele bir tuşa basıyor. Tahta renkli mobilyalar bir anda metalik gri bir hal alıyor. Çocuk bir tuşa daha basıyor. Odanın camından gözüken yeşillikler içindeki az katlı evlerin olduğu mahalle bir anda gökdelenlerle doluyor. Tuşa basarak dünyayı değiştireceğini anlayan çocuk merakla tuşa basmaya devam ediyor. Arabalar, trenler hepsi hızla son model oluyorlar. Çocuk son bir tuşa basıyor ve robot haline geliyor. Bu son beni ürkütüyor ve bunun bir kabus olması için dua ediyorum. Neyse ki anne babanın odaya girmesiyle bunun bir rüya olduğunu anlıyoruz. Çocuk klavye üzerinde uyumuş ama yüzündeki mutlu hale bakılırsa kabus değil tatlı bir rüya görmüş. Reklamın sonunda yüzünü göremediğimiz ama sesini duyduğumuz CASPER Amca ise şunları söylüyor: “Çocukça hayallerimizin peşinden gitmeseydik nasıl başarabilirdik.   Hayal edin ve asla vazgeçmeyin”

CASPER amca! Ben robot olmaktan çok korkuyorum. Odamın penceresinden gördüğüm ağacın kesilmesini de istemiyorum. Evimizin önüne gökdelenler dikilirse odama güneş giremez, ben de sabah olduğunu bile anlayamam. Lütfen bana acı, hayallerinin peşinden gitme, hemen vazgeç. Ne olur beni daha fazla korkutma. Söz bir daha reklam izlemeyeceğim.

Bu haber 4,160 defa okundu.