0 0 0000

İrtica nerede?

Son zamanlarda "laikçi" kesimlerde yeniden yükselmiş görünen irtica endişesi nereden kaynaklanıyor?.. AK Parti irticai denebilecek yeni ataklar mı yaptı; takiye yaptığına dair birtakım bilgiler mi ortaya saçıldı da korkular yine depreşti? AK Parti'nin toplumun bütününden koptuğunu, yüzünü tekrar kendi küçük cemaatine döndüğünü söyleyenler bunu neye dayandırıyorlar?

İktidarın üç yılına baktığımda doğrusu ben, 3 Kasım öncesinde had safhada olan korkuların artması için bir sebep göremiyorum. AK Parti, iktidar olduğu bu dönem içinde, geniş kesimlerin içlerinde taşıdıkları "Türkiye'yi İran'a çevirecekler" korkusunu besleyecek herhangi bir şey yapmadı.

Evet, bu üç yıl içinde "daha muhafazakâr bir toplum yaratma" yönünde bazı denemeleri oldu iktidarın. Bunlardan biri zinayla ilgili tartışmaydı. Bir başkası "Kırmızı Sokak" denemesiydi. TCK ile ilgili tartışmalarda da "aile değerlerinin korunması" adı altında, devletin insanların yatak odalarına karışmasına yol açabilecek kimi maddelerin sokuşturulmaya çalışıldığına tanık olduk. Buna benzer başka örnekler de vardır şu anda hatırlayamadığım.

Ama önemli olan şu ki, bütün bu atakları etkili bir kamuoyu tepkisi ve çok çabuk atılan geri adımlar izledi hep. Sonuçta, benim hatırlayabildiğim, bu üç yıl içinde AK Parti kamusal alanın muhafazakârlaştırılması yönünde herhangi bir adım atmadı-ya da atamadı. Yani, hükümet üzerindeki demokratik denetim mekanizması işledi, toplum kendi yaşam tarzına müdahaleye geçit vermedi, onu korumayı bildi.

Öteden beri hep yazdığım gibi, rejimin gerçek teminatı bu duyarlılıktır, bu duyarlılık bundan sonra da böyle devam edecektir ve zaten demokratik ülkelerde böyle olması da normaldir.

Öyleyse sorun nerede?

Bana kalırsa sorun, laikçi kesim dediğimiz kesimin, hükümetin icraatını değil, hükümet üyelerinin yaşam tarzını ülke için bir tehdit olarak görmesinde... "Kriz konusu" olan birçok olay, hükümetin toplumu dindarlaştırma girişiminden değil, hükümet üyelerinin özel yaşamlarından patlak veriyor.

Tek tipçilik öylesine içlerine sinmiş ki, ülkeyi yönetenler yönettikleri toplumun ortalamasına benzemek zorundaymış gibi bir kanaate sahipler. "Madem ki bizi temsil ediyorlar, bizi yönetiyorlar, öyleyse 'bizim gibi' olmak zorundalar!" Düşünce bu. Tabii, "bizim gibi"den kasıt da genellikle devletin çizdiği vatandaş prototipi oluyor. Ne zaman bu prototipe uymayan bir tabloyla karşılaşsalar hemen telaşla bağırmaya başlıyorlar: "Bizi de mi böyle yapacaklar?"

Bir bakan eşiyle ayrı masalarda yemek yiyince bu yüzden olay oluyor. Bir yüksek bürokratın evinin kapısındaki ayakkabılar bu yüzden basının manşetlerine çıkabiliyor. Bakanların ya da milletvekillerinin eşlerinin kıyafetleri, aile ilişkileri, eğlenme biçimleri, ahlak anlayışları, düğünleri dernekleri bu yüzden birer "suç delili" gibi algılanıyor.

Burada dikkat çekmeye çalıştığım nokta şu: Sizi yönetenlerin muhafazakar yaşam tarzını beğenmemeniz, yadırgamanız normaldir. Edep ve yasa sınırları içinde eleştirmeniz de. Yanlış olan yadırgadığınız her davranışı "suç" gibi görmek, şeriat suçunun delili gibi sunmaktır.

Aslına bakarsanız, laikçi kesimin AK Partililerin yaşam tarzını böyle problem yapması, AK Parti iktidarına karşı çok keskin muhalefet içinde görünen bu çizginin, özünde nasıl derin bir teslimiyet içerdiğini de ortaya koyuyor. "Kendisi böyle yaşıyorsa, beni de böyle yaşatmaya çalışması doğaldır!"

Bu mantık tersten bir biçimde, iktidardakilerin halkın yaşam tarzını dönüştürme "hakkını" da meşru görmüş oluyor.



Bu yazı 1,071 defa okundu.