0 0 0000

Ak Parti'ye 'vurma'nın zamanı değil

Bugüne kadar birçok kere sormuş olsam da tekrarında fayda var: Herkes bir yana, “varlık nedeni”nin demokrasi olduğunu unutmamak zorunda olanların başında “medya” olarak adlandırılan alanda “eyleyenler” gelmemekte midir?

Ona ne şüphe... Çünkü “medya mensubu” her şeyden önce “ifade özgürlüğü” olmadan olamaz-yapamaz. Dolayısıyla demokratlığını hangi sıfatla (muhafazakar, liberal, sosyalist ya da cumhuriyetçi, fark etmez) birlikte ifade ederse etsin, her şeyden önce bu özgürlüğüne halel getirmeyecek bir demokrasi çerçevesinin savunucu olmak zorundadır. Yoksa, Türkiye'nin “basın tarihi”nin de tanıklık ettiği gibi, “sahibinin sesi” olmaktan öte bir rolü olmayacaktır.

Bu genel değerlendirmeyi Ak Parti davası karşısında alınan tavırlardan hareketle örneklendirebiliriz.

Tamam, geçen gün bir televizyon programında Nabi Yağcı'nın çok yerinde olarak dile getirdiği gibi, Ak Parti'nin “demokratlığı”ndaki eksiklikleri “kadın ve işçi sorununa” kayıtsızlığından başlayarak eleştirebilirsiniz. Ama bu eleştiriler, partinin kendisini zaten başından beri “liberal demokrat” değil “muhafazakar demokrat” olarak tarif ettiği hatırlanınca istemeden de olsa, ülkede estirilmek istenen “soğuk rüzgârlar””ın değirmenine su taşımak anlamına gelmeyecek midir?

Benzer eleştirileri partinin içinize sinmeyen “laiklik” anlayışı, verdiği bazı “tavizler”, kimi zaman bayağı incitici biçimde atılan nutuklar, Kürt sorunu karşısındaki tutukluk, “Sivil Anayasa”yı hızla akıldan çıkarmak gibi kolaylıkla alt alta sıralanabilecek yanlışlarına-hatalarına yönelik olarak da tekrarlayabilirsiniz.

Ama bu fasılda da iş “iktidar partisinin kapatılması” gibi demokrasi açısından dehşetengiz bir ihtimale dayanınca her şeyi -şimdilik de olsa- bir yana bırakıp “demokrasi cephesi”ne öncelik verilmesi gerekmez mi?

Nabi Yağcı'nın çok yerinde olarak dile getirdiği değerlendirmeye tekrar dönelim: Karşınızda, sizin gönlünüzden geçen bütün “iyilikler”i gerçekleştirmek için yola çıkmış ve tek başına iktidar olmuş bir parti yok. Karşısında bütün beklentilerinizi sıraladığınız parti kendisini “muhafazakar demokrat” olarak tarif etmiş bir parti. Tabii ki o bildiği yoldan gidecek, tabii ki siz de bildiğiniz eleştirileri yapacaksınız. Ama her şeyden önce, üzerinde mutabık kalmamız gereken bir ilke var: Bu parti kapatılamaz.

Ak Parti'yi sorguya çekmek için bugünden bu kadar acele etmeyelim. Bekleyelim bakalım: AK parti dolayımı ile ülkenin üzerine çökertilmek istenen şu ağır hava dağılsın bir kere. “Ak Parti kaçıyor” diye mi acele ediyoruz? Bütün enerjimizi Ak Parti'nin “kaçmaması” için seferber edelim.

Dolayısıyla ben bugünden başlayarak, “dava” sonuçlanıncaya kadar, Ak Parti'nin söylem ve icraatlarına takılmama kararı aldım. Ak Parti ve onunla birlikte (olduğu kadarıyla) demokratik sistemin uçurumun kenarından dönmesini bekleyeceğim. Sonra atış için zamanımız çok olacak zaten kısmetse...

Sıralanan ihtimaller şöyle böyle bir şey değil. Mahkeme'den kapatma kararının çıkması sadece AK Parti'yi ve diğer siyasal partileri “lüzumsuz” kılmayacak. Bu yönde bir kararın açacağı en büyük yara “hukuk” alanında olacak. Devlet siyasi partileri “lüzumsuz” kılarken, hukuk da toplumun nazarında “lüzumsuz” bir konuma yerleşecek. Düşünün: Yargıtay Başkanı'nın ağzından “cüzdan-vicdan” benzetmesini (bile) duyarak adalete güveni son derece sarsılmış olan bu toplum, bir de kapatma kararının verildiğine şahit olursa “hukuk devletimiz” hakkında ne düşünecek, onu nereye koyacak? Bir toplumunun başına daha büyük bir felaket gelebilir mi?

“Devlet tarafından siyasal partiler, toplum tarafından da hukuk 'lüzumsuz' addedilecek, ama 'laiklik' ebediyen var olacak!” diye bir iddianız var ise o başka tabii ki...

Yeni Şafak

Bu yazı 1,146 defa okundu.