0 0 0000

Rabbim bizden ‘bir’ dua bekliyor!

 

Zamanın içinde olamadık! Zamanın dışı da yoktu! Varlık ve yokluk arası ‘bir’ yerde! Söze geldik sadece… ‘Kelimeler’le ‘bir’ dünya kurduk… Ey!

Yazdık önce… Ve sonra da okuduk o yazdığımız kelimeleri! Bir dünya kurmuştuk kendimize… ‘Kelimeler’ söze gelmişlerdi! Ve ‘kalem’ yazmıştı onların söylediklerini! Ey!

İnsanın manevi yapı taşları ‘kelimeler’dir… Kelimelerle korunur insan… Dua kelimeleri! İnsanın kendisi ‘bir’ duadır! Ey!

Dua kelimeleri tüm kelimelerin camisidir! ‘Bir’ secde hali içinde söze gelir ‘hakikat’! 'Bir''bir'leriyle aşk içindedirler kelimeler… ‘Söz’ olmaz yoksa! ‘Biz’ yoksak bile ‘kelimeler’ vardır! Ey!

İnsan, Aşk içinde ‘bir’ aşktır…’Yüzü’ yokluktur ‘aslında’! ‘Yokluk’! ‘Bir’ yolculuk halidir insan! Ey!

‘Kelimeler’ olmasaydı da ‘insan’ olur muydu? ‘Bir’ ‘mana’ olur muydu? Tek bir ‘mana’! Ey!

‘Aşk’ olmasaydı hiçbir ‘mana’ olmazdı, olamazdı! Her sözün içinde ‘bir’ söz daha vardır! Tek ‘bir’ söz! O ‘söz’ değil midir ‘kalem’i çağıran! ‘Kalem’e yaz diyen! Yaz ‘kalem’! ‘Hakikat’i yaz bize! Yaz ki insan ‘oku’sun kalbindeki tüm ‘hayati sır’ları! Ey!

‘Hayati sır’ ‘bir’ bilinmezdir! Kalbin, kendinden bile gizlediği ‘bir’ sırdır! Zamanı gelmeden önce açıklanmaz hiç kimseye… O kalbin sahibine bile! ‘Zaman’! Zaman, ey sevgili! Zaman nedir ki! Zamanın içi de yoktur dışı da! İç içedir zaman! Dünya ve ahiret iç içedir! İnsan ve melek! İnsan ve şeytan iç içedir! Ve her ikisi de yoktur ‘aslında’! Ey! ‘Aşk’! Aşk vardır sadece! Aşka ait-iz hepimiz…

Aşk olmasaydı ‘kelimeler’ de olmazdı! Kelimeler dile gelmezlerdi… Söz, canlanamazdı! ‘Söz’ canlanamayınca ‘hayat’ olmazdı… Hayat olmayınca da insanlar birbirlerine âşık olamazlardı! ‘Aşk’a varamazlardı! Ey!

İnsan ne çabuk sever kendini! ‘Aşk’ı bile unutur da öyle sever! Oysa ‘Aşk’ unutulursa ne ‘hayat’ kalır, ne de ‘insan’! Ey!

‘Aşk’sız ‘bir’ insan olamaz! Sözsüz söz gibi! Ey yüzüme ‘nur’ olan sevgili! ‘Aşk’a ait iki kuluz biz! İki salih kul ve ‘Aşk’! Ey Aşk!

Yüzüyle yüzümde gezinen sevgili! ‘Bir’ nur yüzümde! ‘Bir’ söz! Ve ‘bir’ Aşk işte! Yüzü yüzüme dönük ‘bir’ Aşk! Cennet bakışıyor biz-imle… Zamanın içi ve dışı…

‘Bir’’iz’ biz! Ey!

Söze gelenler zamanın içidir! Söze gelemeyenler ise zamanın dışı! Ve ‘kalem’ o arada ‘bir’ yerdedir işte! Var ve yok! Yazarken var olur, yazı bitince yok olur! Hayati Sır, hakikati ancak böyle yazabilir! Yazı bittiğinde ‘yok’ olarak! Ey!

Ey her an ‘var’ olan ve her an ‘yok’ olan ‘Hayati Sır’! Kim görebilecek ki senin yüzünü? Ancak ‘kelimeler’in arasından gözükebilirsin sen… ‘Kelimeler’dir yüzün senin… ‘Kelimeler’dir ‘Aşk’! Ey! Ey ki ey!

Ey Aşk! Yeniden bahçeye dönmeli insan! Yazı bahçelerine… Yazarak kurtarılacak bu dünya! ‘Kalem’ yazacak ve tüm kelimeler kurtulacak! O kurtulan kelimeler de ‘bir’ dua olacak ve bu dünya kurtulacak! Ey! Ey ‘dua’ kelimeleri! Hadi açın kanatlarınızı ve uçun ‘sema’ya…

Rabbim bizden ‘bir’ dua bekliyor…

 

 

https://twitter.com/HayatiSir

Bu yazı 3,107 defa okundu.