0 0 0000

Oğluma birkaç not

Son dönemlerde geleneğe uyup, oğluma hitaben nasihatler yazıyorum… “Din nasihattir” fehvasınca, nasihatin sadece söz olmadığını, içinde samimiyet barındırdığını müdrik olarak yaşadıklarımı, tecrübe ettiklerimi, okuduğum eserler üzerinde düşündüklerimi, dert edindiklerimi, dertlendiklerimi aforizmalara dönüştürüp kayda alıyorum.

“Ey oğul” ifadesi, gelenekte çoğu nasihatnamelerde kullanılan bir hitap şeklidir. Oğul, yalnız erkek evlat da değildir; bütün çocuklarımızı ifade eder… Fakir bu aforizmaları evvelemirde oğlumu ve kızlarımı düşünerek yazıyorum; ama esasen bir hocanın evlatları sadece çocukları değil, öğrencilerdir. Hitap metne dönüştüğünde, onu okuyan herkesedir. Fakat şunu açıkça söyleyeyim, öncelikle bu yazılan aforizmalar, tutulan notlar kendimedir. İnsan önce kendine yazar… Bu bakımdan bunlar, biraz da kendimden kendime mektup hüviyetini haizdir. Velhasıl bana, sana ve ona “oğul” babından birer işaret.

Bugün gönlüme, bu işaretlerden bir kaçını burada bir arada sunma niyeti düştü… Umarım hayra vesile olur.

…

Oğul, bilgeler, "tatlı şifa mı istiyorsun, acı ilaç iç" demişler... Acı ilaç, samimi, makul ve müspet eleştiridir. Dost tenkidi, şifadır.

…

Ey oğul, bir yarışa girdiğinde “harp hiledir” düsturundan hareketle, seninle aynı pistte koşan kardeşlerinin ayağına onun manevi kişiliğini, şahsiyetini ve itibarını hedef alan çelmeler takmaktan kaçın… Adil ve hakça bir yarış olsun!

Oğul, çalış, çabala… Projelerin, ufkun, vizyonun, gücün ve kuvvetinle alana çık ve yürü. Şunu bil ki, hile ve tuzaklar kurarak, çelme takarak ulaştığın zaferde, hiç beklemediğin bir anda en yakınlarından sana öyle mukabelede bulunanlar olur ki;

akıbet şaşar kalırsın. O bakımdan, hak ve hukuktan, meşru gayret ve tutumlardan hareketle zaferini taçlandır.

Kimseyi hor görme oğul, kimseyi küçük görme… Bilirsin, II. Mehmet, Fatih unvanını genç yaşta aldı. Yaşın kemali elbette önemlidir; ama nice ileri yaşta tecrübesizler, nice muhteris kifayetsizler gördüm. Serinkanlı, sağduyulu, hak ve hukuktan yana vicdanlı birisi ol, Hak sana önünü açacak, tecrübeli bilgeleri yol arkadaşı olarak verecektir.

Danışmayı, görüşmeyi ve bilişmeyi esas alan, koruyup gözeten bir lider ol ki, dağları, deryaları aşacak ufka erişesin. Yoksa hırs gözlerini kör eder, kerameti kendinde ararsın ve kendini merkeze alırsın; çeldirici akıl sana “benden sonra her şey harap” inancını empoze eder; inanırsın da… Hak muhafaza etsin, aklın üstünde bir akıl olduğunu unutursun. İşte kaybettiğin zaman, o zamandır.

Bu yüzden oğul, kahrı da lütfu da sahiplerin sahibinden bil; hiçbir zaman Hakla rabıtanı kesme, Ona iltica et, her daim niyaz ve istiğfar halinde ol! Hak muînin, elçisinin ahlakı ziynetin, yolunda giden âlim ve arifler, tecrübeli amirler yoldaşın, alperen ruhlu gençler yarenin ve sırdaşın olsunlar!

…

Şu da var: Malın, mülkün ve makamın hakkını verememek... Bu endişe önemlidir. Oğul, bu endişeyi taşımadan, dünyalık bir şeye talip olma!

Hakîm Tirmîzî’nin dediği gibi, “Senin için takdir edilmemiş bir şey için üzülme, sana verilene de sevinip vereni unutma."... İmdi, vereni unutma!

Bil ki oğul, ne takdir edildiyse, o olacaktır.

…

Aziz okuyucum, bazılar başarıya endeksli eğitim sistemi ve etkili insan modelleri karşısında bendenizin sunduğu bu notları romantik veya ironik bulacaktır; olsun… Belki de onlar haklılar. Fakat bu satırların sahibi, mutluluğu ve huzuru, modern zamanların başarı eğilimlerinden ziyade, içimizde aramamız gerektiğine kanidir. Nihayetinde hepimiz, iyiliğin ve güzelliğin hâkim olması için elimizden geleni yapmalıyız. 

Bu yazı 3,562 defa okundu.