CHP, Baykal ve Sezer?

Geçtiğimiz Cuma günü TBMM’de yapılan görüşmeler sırasında, Başbakan Tayyip Erdoğan’ın CHP ve lideri Baykal’la çekişmeli konuşması, bütçenin değerlendirildiği tüm Genel Kurul bileşimleri için normal hatta alışıldık sayılabilir.

Tek farkla... Cumhurbaşkanı Sezer’in CHP’de politika yapabileceğine ilişkin Ankara senaryolarına Başbakan’ın gösterdiği “kargalar bile güler” değerlendirmesi hariç. Fark şurada.. Hiçbir politikacı özellikle de Genel Başkan ve Başbakan pozisyonunda bulunanlar, geleceğe ilişkin kestirmelerde bulunurken, kendilerini bağlayıcı ya da sonradan “bak zamanında böyle demiştin” itirazlarıyla karşılaşmamak için ve bir de Türk siyasi hayatında çoğu zaman kısa vadede değişiklik yaşanabileceği geleneği de hesaba katıldığında, kesin öngörülerde bulunmaktan imtina ederler.

Oysa Erdoğan bunu yapmadığı gibi, tersine, Cumhurbaşkanı’nın görev süresinin bitmesinin ardından CHP’de politika yapabileceği tartışmasını kesin dille mümkün görmediği gibi, “sarkastik” bir üslupla bunun mümkün olamayacağının altını “kargalar bile güler” göndermesiyle çizdi.

Bu yorum için elinde sağlam kanıtlar veya duyumlar bulunması gerekiyor. En güçlü karine şu. Başbakan ile Cumhurbaşkanı arasında geçen son mutad görüşme sırasında Erdoğan’ın bu duyumun doğruluğunu bizzat Sezer’e sorması, Cumhurbaşkanı’nın da “bunun mümkün olmadığını, görev bitiminden sonra aktif politikayı düşünmediğini” söylemiş olması. Yani Başbakan’ın “intibaı” buradan geliyor. 

Bu diyaloğun geçtiğine ilişkin Ankara’da sık tekrarlanan ve inanılan bir kulis zaten yapılıyor. Ama ikinci bir mesele de şu. CHP liderine sorulan, “Sayın Sezer’in CHP’de politika yapacağı söylentisine ne diyorsunuz” sorusuna verdiği, “onur duyarız” yanıtı.

Bu “samimi” olmaktan çok, konjonktüre de uyan politik bir cevap niteliği taşıyor. Esasen bira  “empati” yapıldığında, verilecek “diğer” yanıtın çok da akıllıca olmayacağı görülebilir. “Hayır, gelmesin, istemiyoruz” anlamına çıkacak herhangi bir yanıt, Türkiye’nin şu sıralar tartıştığı hemen tüm günceli ötelerdi. Dahası kibar da olmazdı.

Bu yüzden CHP Genel Başkanı’nın “onur duyarız”ını, “bekliyoruz, buyursun” olarak yorumlamamak gerekiyor. Zira hem Baykal’ın genel politik uygulamaları hem de CHP’nin iç dinamikleri buna pek müsait değil. Deniz Baykal’ın CHP içinde çok uzun zamandır “huzur” düzeni kurmaya çalıştığı biliniyor. Bu, parti içinde kendisine rakip olabilecek “har hangi” bir ismi istemediği gibi, yine “herhangi” bir şekilde partiye gelecek güçlü isimleri de hoş karşılamayacağı biçiminde yorumlanabilir.

CHP’nin hacminden çok daha küçük sol partilerin birleşme isteklerini sınırsız biçimde yokuşa süren Baykal, daha bir kaç gün önce Türkiye Cumhuriyeti’nin en saygın koltuğunda oturmuş, dahası halk nezdinde de itibarlı ve güvenilir Sezer’i CHP’ye sindirmesi şaşılacak bir hal olur. Baykal eskiden olduğu gibi şimdi de CHP içinde “elektrik” yaratabilecek  isimleri istemiyor.

Son seçimlerde CHP’nin miting şövalyeleri olarak görev yapan Yaşar Nuri Öztürk ve Kemal Derviş’in, seçim ertesi partiden yollarını ayırmaları; yeni bir görev mazereti bulunan Derviş’in dost sohbetlerinde söylediği “olmayacağı belliydi aslında” serzenişleri”ne, Öztürk çok daha sert iddiaları karışması Baykal liderliğinin tek değil ama bildik özellikleri.

Esasen bu projenin olmazlarından biri de bizzat Cumhurbaşkanı ile ilgili. Sezer’in, Köşk’ten sonra aktif politikaya devam etmek istemediğine ilişkin işaret taşıyan birçok davranışı bulunduğu gibi yakın çevresine de bunu dillendirdiği biliniyor. Keza, Cumhurbaşkanlığı süresini-eleştirilere uğrayacak denli-vitrinden uzak dolduran Cumhurbaşkanı’nın “meydan meydan dolaşması” da gözlerde pek canlandırılamıyor.