O anlaşmayı neden istiyorlar?

14 Mayıs 2009 14:30 tsi
'Sermaye çevreleri gelen parayı iç etmeyi planlarken, IMF baskısı nedeniyle de malî disiplin adına KOBİ ve esnaf için yapılacak harcamalar da engellenecek, bununla IMF borcu ödenecekti. Sanki krizi çıkaran ya da kısa vadeli borçları yapan hükümetmiş gibi

İbrahim Öztürk / Zaman

IMF anlaşması şart mı?

Bu köşenin okurları benim IMF'ye de, yapılacak yeni bir anlaşmaya da nasıl baktığımı öteden beri biliyor olmalı. IMF'ye özel ve ideolojik bir düşmanlığım yok. Tam tersine, IMF-vari bir uluslararası kuruluşa öteden beri ihtiyaç var. Ancak IMF kurulduğundan beri varlık nedenlerine uygun çalışmıyor.
Kabul edelim ki, kuruma daha çok zor durumda fakir-fukara ülkeler başvuruyor. Ancak IMF'nin başı daima ve kesinlikle ABD'li oluyor. "Parayı veren düdüğü çalar" misali IMF ülkelerin durumunu dikkate almıyor. Ülke uzmanları gittikleri ülkeleri bilmiyor. Aslında ellerinde hazır şablonları olduğunda 'yerse de yemese de' diyorlar.

Bir ara MÜSİAD'da IMF programı ile ilgili tartıştığım bir IMF ekibinin direktörü 'Teorik olarak sen haklısın ancak parayı veren IMF böyle düşünmüyor.' demişti. Ben de; 'Haklı görüşlerimiz bile IMF'nin hazır şablonlarını aşamadığı halde sırf dayatma olmadı, program ve paket mutabakatla hazırlandı görüntüsünü vermek için bizi ziyaret ediyorsunuz, yani aslında bu bir istismar.' demiştim. Zaten son zamanlarda artık uğramıyorlar bile.

Bitmedi, IMF gittiği ülkedeki meşruiyetini de ezilmiş ve mağdur durumdaki kesimlerden değil, iletişim kanallarını kontrol eden büyük sermayeden alıyor. Nitekim iki sene önce Merkez Bankası (MB) yönetimine seçilen değerli bir arkadaş, bilim adamı kişiliği nedeniyle sırf geçmişte IMF'yi eleştirdiği için hem kendisi hem de bu atamayı yapan hükümet az kalsın tefe koyulacaktı.

Efendim 'hiç IMF karşıtı görüşler' MB'de temsil edilebilir miymiş! Meğersem ülke kurumları iç ve dış birtakım çıkar koalisyonları arasında bölüşülmüş de haberimiz yokmuş. Bu yüzden birtakım kurumlara halk çocuklarının seçilmesi bazılarını fena halde 'şişiriyor.'

Neticede fonksiyonunu başarı ile yerine getirip ömrü bitmesinden dolayı 2005 yılından beri IMF ile yolları ayırmamız gerektiğini savunuyorum. Ancak, IMF mimarisinin yerine AB odaklı reform ve değişim programının acilen ikame edilmesi gerektiğini de savundum. Bunun için de ikinci nesil reformlar, yargı reformu, kamu personel reformu vs. var. Ancak 2007-2008 dönemini çalıp götüren Ergenekon iradesi bu odaklanmaya izin vermedi.

Son olarak 2008 yılının son çeyreğinde derinleşen küresel krize rağmen de IMF anlaşmasına şiddetle karşı çıktım. Çünkü; o sırada daha ne olduğu anlaşılmadan, ortalık toz duman içindeyken panik oluşturan ve küresel sermaye ile eklemlenen büyük sermaye 'parayı al bana aktar, Anadolu'nun canı cehenneme' demeye getiriyordu. Yerel seçimleri de kalkan olarak kullanıyordu.

Sermaye çevreleri gelen parayı iç etmeyi planlarken, IMF baskısı nedeniyle de malî disiplin adına KOBİ ve esnaf için yapılacak harcamalar da engellenecek, bununla IMF borcu ödenecekti. Sanki krizi çıkaran ya da kısa vadeli borçları yapan hükümetmiş gibi. Böylece 'çil çil dolarlar büyük sermayeye akacaktı.

Kısaca bütün bunlara engel olundu. Reel ekonomi için alınan tedbirler 35 milyar TL'yi aştı. Ancak bu yüzden yılın ilk üç ayında bütçe 20 milyar TL civarında bir açık verdi. Hazine'nin nakit açığı daha da yüksek. Kriz nedeniyle kamunun bu sürece belli bir süre daha devam etmesi gereği de ortada. Bu yüzden yıl sonu bütçe açığı milli gelirin % 5'ini aşacak.

O halde zarurete binaen işleri toparlamak üzere, uygun bir mahiyette olmak üzere IMF ile bir anlaşma yapılabilir. Şöyle ki; ihtiyaçlar kesinleşmiş ve belirginleşmiş, IMF söylemini değiştirmiş, hükümet yapacağını yapmıştır. Bu yolla 20-30 milyar dolarlık bir taze kaynak girerse bütçe ve fon kaynakları üzerindeki baskı azalır. Böylece Hazine geri çekileceğinden içerideki fonlar serbest kalır, bankalar üzerindeki anlamsız baskı azalır, kredi kanalları açılabilir.

Bu haber 616 defa okundu.