Türkiye nereye gidiyor?

2 Kasım 2009 10:37 tsi
Bir süredir içeride ve dışarıda yapılan yorumların ana temasını "Türkiye yüzünü doğuya çevirdi, hızla batıdan kopuyor" yargısı oluşturuyor. Peki bunda gerçeklik payı var mı?

Mehmet Yılmaz / Zaman

-Türkiye yüzünü doğuya çevirdi, hızla batıdan kopuyor. Bir süredir ülkemiz hakkında içeride ve dışarıda yapılan yorumların ana temasını oluşturuyor bu cümle.
"Ankara eksen mi değiştiriyor?" sorusu eşliğinde önce karamsar bir tablo çiziliyor, ardından da şöyle bir not düşülüyor genellikle:

-Son gelişmeler özellikle Washington ve Brüksel'de "bazı kesimler" tarafından kaygıyla izleniyor.

Nedir bu endişenin kaynağı?

Türkiye'nin AK Parti döneminde izlediği dâhili ve harici politikalar tabii ki...

Komşularıyla arasını düzeltmesini, batıyla problemi olan ülkelerle ilişkilerini geliştirmesini, içerideki kavgaları kökünden bitirecek açılımları yapmasını nazara veriyorlar tezlerini güçlendirmek için.

İsrail ile Türkiye arasındaki ilişkilerin bozulma temayülü göstermesinin de bu yönelişin bir sonucu olduğunu savunuyorlar.

Doğru mu?

Bence yanlış.

Ayrıca "tek taraflı" bir analiz olduğu için de eksik.

Şu soruların cevaplarını arayarak izah etmeye çalışalım.

-NATO üyeliğinden çıkma kararı mı aldı Türkiye?

Hayır.

-Avrupa Konseyi'ni terk etmeye mi hazırlanıyor?

Hayır.

-AB ile yürütülen üyelik müzakerelerini mi askıya aldı?

Hayır.

-ABD ile müttefiklik ilişkisini mi bitirdi?

Hayır.

O halde...

"Türkiye batıdan kopuyor, Ortadoğu'ya yöneliyor." eleştirilerinin temelinde ne var peki?

Dünyadaki hâl ve gidişatı etkileyen ana faktörün hâlihazırda Avrupa merkezli düşünce sistematiği olduğu fikri elbet.

Yani...

"Dünyanın merkezi hâlâ Avrupa'dır, Batı kültürüdür." ön kabulünden hareketle Türkiye'nin tarihî bağları olan çevresiyle "azıcık" işbirliği içine girmesini "yön değişikliği ve eksen kayması" şeklinde nitelendiriyorlar.

İyi de...

Dünya yeniden şekillenirken, küreselleşme olgusu yerel kültür havzalarını harekete geçirirken hangi eksenden bahsediliyor?

Ortada eksen mi kaldı?

ABD Başkanı Obama'nın bile çok boyutlu ilişkiler yumağından söz ettiği bir dönemde Türkiye'nin yakın çevresiyle temasa geçmesinden daha doğal ne olabilir ki...

Ermenistan'a açılım politikasına övgüler düzülürken Suriye, Irak, İran'la yapılan siyasi, ekonomik ve kültürel anlaşmalara tereddütle yaklaşmak, bunlar üzerinden Türkiye'nin izlediği politikaların üzerine ipotek koymaya çalışmak haksızlık değil mi?

Kaldı ki...

Türkiye sadece İslam ülkeleriyle ilişkilerini geliştirmiyor.

Bu açılımın içinde Afrika da var Uzakdoğu da... Rusya da var Çin de... Türk dünyası da var Arap âlemi de...

Yani...

Türkiye yönünü sadece doğuya kırmış değil.

Yıllardır batıya dönük yüzünü güneye ve kuzeye de çevirmiş durumda.

Bu konuda hızla büyüyen dış ticaret hacimlerine ve yeni pazarların nerelerde olduğuna bakılabilir.

Örnek olması bakımından birincisi için Rusya ile ilişkiler, ikincisi için de Afrika ülkeleriyle yapılan anlaşmalar mercek altına alınabilir.

Hatta bu listeye...

28 yıl sonra Belgrad'a cumhurbaşkanlığı düzeyinde yapılan ilk ziyaret ve Kazakistan'la imzalanan stratejik ortaklık anlaşması da eklenebilir.

Kısacası...

Türkiye'nin bir yere gittiği falan yok.

Sadece özüne dönüyor ve kendi ayakları üzerinde durmaya çalışıyor.

Hepsi bu.

Öyle olmasaydı iki yıl önce gerçekleşen Dağlıca baskınından sonra Kuzey Irak'taki Kürt gruplarla savaşıyor olacaktı Türkiye.

Şimdi Irak'la işbirliğini geliştirmek için Musul ve Basra'dan sonra Erbil'de de konsolosluk açmaya hazırlanıyor.

Görüldüğü gibi rota sağlam, Türkiye doğru yolda...

Bu haber 409 defa okundu.