Rusya-ABD: Arada eziliyoruz

21 Ocak 2008 12:08 tsi
Zamanın ABD Ankara Büyükelçisi Marc Parris, Rus Gazprom’la geliştirilen ‘Mavi Akım’ projesi için Başbakan Yılmaz’a aynen şöyle demiş; “Buna karşıyız. Gerçekleşirse sizin için iyi olmaz!” Şimdi Rusya, ‘nükleer önle

Rusya Genelkurmay Başkanı Yury Baluyevsky, bir gün önce “Rusya ve müttefiklerinin bağımsızlık ve toprak bütünlüğünü korumak için gerekirse nükleer silah kullanabilir, önleyici saldırı düzenleyebiliriz” açıklaması bir çok açıdan önemli ve kritik.

Bu açılardan ilki, Rusya’nın sahip olduğu “nükleer güce” açık vurgunun ilk defa bu kadar üst düzey bir asker tarafından yapılması.

İkincisi, Baluyevsky’nin sözlerinde geçen “müttefikler” ifadesi. Bu kapsam, Moskova’nın bizzat kendisine yönelik tehtidlerle beraber, periferisine de bir anlamda dokunulmaz ilan ediyor.

Elbette belirgin bir “soğuk savaş dönemi” ifadesi bu. Bu cümlenin bir üst basamağı, “onlara yapılanı bana yapılmış sayarım” olur.

Buna döneceğiz. Ama bir üçüncü açı, daha doğru fark edilmeyen bir ifade daha var konuşmada. O da “önleyici saldırı”. Bu kavramı nereden hatırladığımızı herkes biliyor olsa gerek.

Rusya, bu ifadeyle, Genelkurmay Başkanı’nın açıklamasının muhatabının kim olduğunu söylüyor. Kremlin için bu tehdit odağı anlaşılıyor ki ABD!

Peki bir tehtidler ne? ABD’nin İran’ı vesile yaparak Doğu Avrupa’ya yerleştirmeyi planladığı füze kalkanı ilk neden. Doğal olarak Ruslar, bu füze kalkanının Tahran’ı değil, kendisini hedef aldığını düşünüyor.

Doğrusu Rusya’yı bu konuda suçlamak da zor. İran’ı hedef alan füzelerin Rusya’nın Avrupa sınırlarına yerleştirilmesi, hangi ülke olsa rahatsız yaratacak bir durum.

Rus siyasilerin de (bu açıklamadan sonra Sovyet mi demek lazım yoksa?) düşünceleri farklı değil. Geçtiğimiz yıl sonunda Putin, NATO genişlemesini mazaret göstererek  askeri alarm durumunu artırmıştı.

Enerji yoruyor

Tehtid değerlendirmesinin tek ayağı bu değil. Belki en önemlisi de değil. ABD’nin, Rusya’nın enerji konusundaki dominant durumunu (Avrupa ve Türkiye’ye yönelik) atıl kılmak için tüm Sovyet coğrafyasında yıkıcı rekabet pratigi de Ruslar’ı sinirlendiriyor.

“Müttefikler” kelimesine dahil edilmesi gereken iki bölge de iki ülke arasındaki gerilim konularından. Biri Kosova. Rusya, Kosova’nın bağımsızlık kararını tanımayacağını kesin bir dille açıkladı.

Yani bir anlamda konuyu kendisi açısından kapadı. Diğeri ise İran. Moskova’nın Tahran’a yönelik yeni yaptırımları kabul etmeyeceği, hadi diplomatik dille söyleyelim onaylamayacağı belli.

Kaldı ki, böyle olsa bile İran’la arasındaki ilişkileri bozmayacağı mesajını önceden vermiş bulunuyor. Zaten bunu gösteriyor da. Tel Aviv’in ve Washington’un kopardığı kıyametlere rağmen-konunun kendisi zaten kavga meselesi olduğu halde-İran’ın nükleer çalışmalarına yardım ediyor.

Daha dün gazetelere yansıdığı gibi 11 tonluk plütonyum, Rusya’dan İran’a ulaştı. Gerisi de gelecek.

Herkes yerini bulacak!

Peki bu işin sonu nereye varır? Ortadoğu’da süren gerginlik ve özellikle belli bir kuşağın hızla silahlandırılması ile birlikte küresel ve karşılıklı bir meydan okumanın gelişeceği seziliyor.

Bununla birlikte enerji konusu en yıpratıcı dosya olacak. Ve yine görünen o ki Türkiye bu enerji savaşının tam ortasında kalacak. ABD’nin, Türkiye’nin enerji yolları ve ihtiyacının Rusya’ya bağ(ım)lı olmasına izin vermeyeceği “kararlılığı” artık kestirilebiliyor.

Geçmişten bir örnek da bunun kanıtı. Mesut Yılmaz’ın Başbakanlığı döneminde yaşanan bir olay bugün Muharrem Sarıkaya’nın Hürriyet’deki köşe yazısında “güncel olmamakla” beraber yansıtıldı.

Zamanın ABD Ankara Büyükelçisi Marc Parris, Rus Gazprom’la geliştirilen “Mavi Akım” projesi için Başbakan Yılmaz’a aynen şöyle demiş; “Buna karşıyız. Gerçekleşirse sizin için iyi olmaz!”

www.iyibilgi.com Ankara

Bu haber 1,729 defa okundu.