Baykal! Seni seviyoruz!

31 Temmuz 2008 17:31 tsi
CHP’nin ve Deniz Baykal’ın sorunu ne? Bir parti nasıl bu kadar yalnızlaşır? Herkes CHP’yi mi itiyor, yoksa CHP mi herkesi dışlıyor? Bu kadar tek başınalık nasıl açıklanır? Meseleyi ‘sol’un sorunu olarak görmek de artık kesmiy

Belki de sorun Deniz Baykal’ı ve CHP’yi eleştirenlerde. Yeterince empati yapmayı bilmiyorlar. O halde yapalım. Durum nedir? TBMM’de temsil edilen en büyük parti olmasına rağmen kısa vadede herhangi bir iktidar olasılığı görünmüyor.

Görünmdeği gibi bizzat CHP muhalifleri tarafından “bunun zaten istenmediği” söyleniyor! TBMM Parti Grubu konuşmaları dışında herhangi bir muhalefet veya halkla birliktelik etkinliği görülmüyor.

Parti seçmen tabanının büyük çoğunluğu, “oyunuzu neden CHP’ye verdiniz” sorusuna, “ne yapalım?” sorusuyla yanıt veriyor.

Bunlar ve benzerleri CHP’nin iç işleri de sayılabilir. Peki dış işleri. CHP, iktidara yönelik duruşunda çimentoyla sabitlenmiş gibi. Ne yapsa eleştiriyor. Ne yapsa eleştirmez sorusu merak ediliyor.

Örneğin Başbakan kanatlanıp uçsa CHP’nin tavrı ne olur? “Başbakan yürüme bilmiyor!” Bu bakış, “muhalefette tasvip olmaz” bakışının yansıması. Oysa olur. Çünkü bu eski bir politik düstur ve kamuoyu iyi yapılan şeyleri görüyor.

Çünkü kamuoyu iyi yapılan bir şeye yönelik ağır muhalefeti gördüğünde, şaşırıyor. “Bu yapılan iyi bir şey neden eleştiriyor” diyor. Bu basit denklem, CHP’nin güvenirliğini sarsıyor.

Güven sarsılması demek, CHP’nin “adaletsiz” davrandığına hükmetmek demek. Seçmen “adaletsiz”e oy vermiyor. Esasen dünyanın hiçbir yerinde “adaletsizlik” prim yapmıyor.

CHP yalnızlaşıyor. Bu gerçek. Sadece AKP değil herhangi bir iktidar partisi olsa da yerini değiştirmeyecek, “başka kime verelim” diyenlerden gelen oy skalasına sıkışıp kalıyor.

Yine de bunların hepsi görmezden gelinebilir. Çünkü neticede kendi bindiği dal kesiliyor. Ama iş o kadar basit değil. CHP’nin tutumu Türkiye’nin yolunu da etkiliyor.

Öyle veya böyle, Anayasa Mahkemesi bir hüküm verdi ve AKP’yi kapatmadı. Yani şu anki siyasi mimari yürüyecek. Ancak özellikle son yıl içinde iyice sıkışan ve gerilen kamuoyu artık ‘uzlaşı’ istiyor.

Bunu talep ederken de herhangi bir siyasi tercih de bulunmuyor. Sadece huzur ve uzlaşı istiyor. Bunu partiler bazında sınırlamıyor, bütün yapının buna el vermesini istiyor!

Bu tartışılır bir şey mi? Peki CHP bu uzlaşıya var mı? Anlaşılıyor ki yok. Çünkü kimse ondan “AKP kapatılmadı kötü oldu” demesini beklemiyor. Bu fikirde olabilirler. Ama talep edilen şey daha büyük ve bunun üstende bir duruş.
“Hayırlı olsun, bakalım bundan sonra ne olacak” demesi bile kafi. Üstelik artık belli ki, Türkiye’deki sadece siyasi mahfiller değil tüm bürokratik yapı da ve son olarak da yüksek mahkeme de bu fikirde.

Bunların içinde CHP ile bazı konularda aynı fikirde olanlar da mevcut. Hepsi “biz uzlaşıya varız, ülkedir önemli olan” derken CHP niye ayak diriyor!

Oysa bir kere, çok değil bir kere denese el uzatmayı, (AKP’ye uzatmasına da gerek yok) Türkiye’nin bütününe el uzatsa bu iş “tamam” diyecek insanlar. Ve belki o zaman, iktidardan kaçması da gerekmeyecek.

Bu haber 930 defa okundu.